Πρώτο δείγμα… (πολύ) αρνητικό για τον Παναθηναϊκό. Οι πρωταθλητές δεν κατάφεραν ποτέ να ακολουθήσουν τον ρυθμό της Μονακό κι έφυγαν με σκυμμένο κεφάλι από το Πριγκιπάτο πικραίνοντας τους φιλάθλους τους, που περίμεναν κάτι διαφορετικό σε σχέση με την περασμένη σεζόν. Συγγνώμη, αυτή η εικόνα δεν αρμόζει στον «Εξάστερο» και θα πρέπει να διορθωθεί άμεσα.
Δεν είχαμε την απαίτηση από το «τριφύλλι» να ρίξει 20 πόντους στη «σταχτοπούτα» της Ευρωλίγκας, ούτε θα λέγαμε κάτι αν έχανε οριακά, αλλά έδινε και την ψυχή του στο παρκέ. Και πάνω-κάτω η παρουσία του Πρίφτη στον πάγκο, μας προδιέθετε για κάτι τέτοιο και μας έκανε να πιστεύουμε ότι θα είχε αντίκτυπο σε επίπεδο μαχητικότητας.
Βέβαια, η ευθύνη δεν βαραίνει τον Έλληνα τεχνικό, που δεν έχει στα χέρια του τα όπλα που θα του έκαναν τη ζωή πιο εύκολη. Ούτε φυσικά υπάρχει χώρος για καταστροφολογία σε αυτό το σημείο της περιόδου. Ακόμα βρισκόμαστε στο πρώτο… χιλιόμετρο ενός μαραθωνίου, κατά τον οποίο θα υπάρχουν πολλά σκαμπανεβάσματα από όλες -πιθανότατα- τις ομάδες.
Οι «πράσινοι» λοιπόν παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, πλην του Παπαπέτρου, ο οποίος έμοιαζε να παίζει μόνος του ανά διαστήματα. Κασελάκης, Παπαγιάννης και ο Μέικον (στο φινάλε του ματς) είχαν κάποιες καλές στιγμές, ωστόσο δεν γίνεται να νικήσεις οποιαδήποτε ομάδα της Ευρωλίγκας με… 2,5 παίκτες.
Η «σταχτοπούτα» της διοργάνωσης ξεχαρβάλωσε την άμυνα του «τριφυλλιού» (σ.σ. μόλις 2 κλεψίματα) κάνοντας τα απλά στις περισσότερες περιπτώσεις. Διάβαζε σωστά τα double team που έστησε απέναντί της ο Πρίφτης, έβρισκε σχεδόν πάντα ελεύθερο παίκτη με την έξτρα πάσα και σε πνευματικό επίπεδο έδειξε περισσότερο ενθουσιασμό και δίψα.
Συν τοις άλλοις, υπήρχαν στιγμές που όλα πήγαιναν δεξιά για τους Μονεγάσκους, που έβρισκαν πάντα το μεγάλο σουτ όταν ο Παναθηναϊκός μάζευε κάπως τη διαφορά και πλησίαζε φέρνοντας το μομέντουμ με το μέρος του. Από ‘κει και πέρα, είναι δεδομένο ότι αν δεν θέλουν να εξελιχθούν σε φτωχό συγγενή της διοργάνωσης, τότε οι «πράσινοι» οφείλουν να σκληρύνουν ακόμα περισσότερο στην άμυνα, αφού υστερούν σε ποιότητα.
Πάμε και στο κομμάτι της επίθεσης. Εκεί που δεν… έπιανε τίποτα. Ό,τι κι αν επιχειρούσαν οι παίκτες του «τριφυλλιού», που είχαν 4/20 τρίποντα (2/18 όταν το ματς… παιζόταν). Μόνο ο Παπαπέτρου έδειχνε να έχει ασφαλή χέρια. Οι περισσότεροι συμπαίκτες του έμοιαζαν να τρέμουν ακόμα κι αν είχαν μπροστά τους ελεύθερο πεδίο. Πέρι και Νέντοβιτς ολοκλήρωσαν το ματς με 0/17 σουτ εντός παιδιάς συνολικά! 0/17! Αδύνατο να το πιστέψουμε… Προσθέστε και την ταπεινή δημιουργία (7 ασίστ σε 40 λεπτά) για να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος.
Άραγε, σε πόσα ματς σε αυτό το επίπεδο υπάρχουν ομάδες που ολοκληρώνουν το πρώτο ημίχρονο με μόλις μία ασίστ κι έχουν βλέψεις νίκης; Εδώ λοιπόν ανοίγει πάλι η κουβέντα για την ανάγκη απόκτησης ενός point guard, που θα κουμαντάρει καλύτερα τους «πράσινους». Που θα συμμαζέψει το παιχνίδι τους και θα έχει ρόλο απόλυτα οργανωτικό. Μακάρι να βρεθεί άμεσα κάτι αξιόλογο για να γίνει η απαραίτητη προσθήκη.
Το ζήτημα τώρα για τον Πρίφτη και τους παίκτες του είναι να αφήσουν άμεσα πίσω τους την κακή βραδιά, να δουλέψουν ακόμα περισσότερο και να εμφανιστούν καλύτεροι στα επόμενα παιχνίδια. Άλλωστε, ο δρόμος του Παναθηναϊκού στην εκκίνηση του μαραθωνίου είναι ανηφορικός…
Υ. Γ. Η Μονακό έχει μπάτζετ περί τα 15 εκατομμύρια ευρώ, διαθέτει ποιοτικότατους παίκτες και μπορεί να κάνει πολλές ζημιές, αλλά και να αποτελέσει την έκπληξη της φετινής περιόδου.
Υ. Γ. 2 Ο Παναθηναϊκός είναι αναγκασμένος να περιμένει την προσαρμογή στο επίπεδο της Ευρωλίγκας των νέων (Πέρι, Μέικον, Φλόιντ, ακόμα και Οκάρο). Όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γίνει, τόσο το καλύτερο…