Η ΑΕΚ σήμερα έχοντας πάλι φορτώσει τα πάντα, στον απερχόμενο προπονητή, που δεν ήθελαν οι ποδοσφαιριστές πλέον και δεν τον άντεχαν, πήγε να παίξει έναν εξουθενωμένο ΠΑΟΚ που έπαιξε στα 76 λεπτά μαζί με τις καθυστερήσεις στα δύο ημίχρονα με δέκα ποδοσφαιριστές. Ευτύχησε να προηγηθεί με την κεφαλιά του Γκαρσία στο 28’ μετά την ωραία σέντρα του αρχηγού της, αλλά από εκεί και μετά άρχισαν τα γνωστά και μη εξαιρετέα απίθανα συμβάντα. Ο Μάνταλος που ανοίγει στο τείχος, ο Τσιντώτας που προσπαθεί να αποκρούσει με λυγισμένα χέρια μπροστά και κλειστά τα μάτια ένα σκαστό φάουλ του Κούρτιτς με αναπήδηση. Η μόνη ουσιαστική αντίδραση του Δικεφάλου μια κεφαλιά του Μάνταλου στο 38’. Μια ομάδα ανήμπορη ν’ αντιδράσει για τα επόμενα 68 λεπτά μαζί με τις καθυστερήσεις των ημιχρόνων.

Απόψε δεν περιμέναμε να δούμε κάποια θεαματική βελτίωση από την Ένωση. Περιμέναμε όμως να βγάλουν αντίδραση οι ποδοσφαιριστές, να μας προσφέρουν την ψευδαίσθηση, πως για πολλά ανορθόδοξα που συνέβαιναν τον τελευταίο καιρό, είχε μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο Γιαννίκης. Να σου δείξουν ότι έστω μπορώ καλύτερα σε ατομικό επίπεδο. Αντ’ αυτού είδαμε έναν ΠΑΟΚ να μπαίνει καλύτερα και που για να λέμε την αλήθεια, αν είχε μείνει με έντεκα ποδοσφαιριστές στο γήπεδο, το πιθανότερο θα ήταν πως θα έπαιρνε άλλο ένα διπλό με σβηστό τρόπο στο «εξοχικό» του. Μάλιστα και στο τελευταίο δεκάλεπτο, έμοιαζε πιο απειλητικός. Το ματς τελείωσε από τη στιγμή που ο Γκαρσία, ο οποίος κάπως το πάλευε, αποχώρησε με μυϊκό πρόβλημα από το γήπεδο.

Το να προσπαθείς να ερμηνεύσεις αγωνιστικά, όσα συμβαίνουν. Ο Μελισσανίδης με τις τραγικές επιλογές του στο προσωπικό που συνθέτει το κλαμπ, το έχει βυθίσει στην ανυποληψία. Κι είναι μέγα σφάλμα να πιστεύει κάποιος πως αυτό το έχει κάνει μόνο φέτος. Οπαδοί στα όρια της νευρικής κρίσης, ανήμποροι ν’ αντιδράσουν ουσιαστικά, πήγαν και πήραν 16.000 διαρκείας, σε ένα πλάνο χωρίς την παραμικρή λογική, προφανώς και για να έχουν προνόμια και προβάδισμα για να έχουν μόνιμη θέση στο γήπεδο. Στο γενικό κλίμα ευφορίας, κρύφτηκαν όλα στην εκκίνηση, αλλά επειδή το ποδόσφαιρο δεν λέει ποτέ ψέματα, με αυτό το θλιβερό κέντρο και με τις πριμαντόνες να είναι εκτός τόπου και χρόνου εδώ και καιρό, το καράβι δεν μπορεί, παρά να πάει προς τα κάτω.

Το ότι παραμένουν άνθρωποι που διαιωνίζουν και συμβολίζουν τη νοοτροπία των δημοσίων υπαλλήλων στην ΑΕΚ, αποτελεί ευθύνη του Μελισσανίδη. Υποθέτω, αφού και πολλοί που κάνουν το ρεπορτάζ τον τελευταίο καιρό, αυτό μπορούν να πράξουν, πως ο ίδιος κατανοεί και θέλει να βρει έναν ν’ αφήσει τα κλειδιά, ως προς το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Για να συμβεί αυτό, πρέπει οποιοσδήποτε αναλάβει να ξεκινήσει από το μηδέν και να τους επιλέξει όλους από την αρχή. Η Ένωση δεν θα έχει καμία τύχη, όσο δεν απαλλάσσεται από τα βαρίδια που την πάνε στον βυθό, που την σπρώχνουν στο γκρεμό της ανυποληψίας. Όχι πλέον από ποδοσφαιριστές, γιατί τόσο μπορούν, αλλά κυρίως από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της. Το σκηνικό να φεύγουν συνοδεία αστυνομίας, δεν θα συμβεί για πρώτη φορά, αν δεν πέσουν κεφάλια.