Λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Επίσης, ισχύει ότι κάθε αρχή και δύσκολη. Στον φετινό ΠΑΟΚ, λοιπόν, αποφάσισαν να κάνουν μία νέα αρχή, νωρίς στη σεζόν, η οποία αποδείχθηκε κομβική, σωτηρία και άκρως ελπιδοφόρα για το μέλλον…

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή τους. Ήταν 9 Δεκεμβρίου και στο «Παλατάκι» και ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν τη Λάρισα, σε εξ αναβολής ματς για την 4η αγωνιστική της Stoiximan Basket League. Ο «Δικέφαλος του Βορρά» είχε το προβάδισμα σχεδόν σε όλο το ματς, ωστόσο η ομάδα από τη Θεσσαλία κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά.

Στα 2,9’’ πριν από τη λήξη, ο Κώστας Παπαδάκης σε μία επίδειξη του ταλέντου και της οξυδέρκειάς του υψώνει την μπάλα από επαναφορά στην πλαϊνή γραμμή και ο Τζέιμς Γουέμπ πηδάει στον… Θεό και την καρφώνει στο καλάθι, διαμορφώνοντας το τελικό 91-93. Αυτή, ήταν η πρώτη νίκη για τη Λάρισα στο πρωτάθλημα, αλλά παράλληλα ήταν η αρχή του τέλους για την παραμονή του Κώστα Μέξα στον πάγκο των Θεσσαλονικέων, οι οποίοι εκείνη την στιγμή είχαν ρεκόρ 1-5.

Πληγωμένος αγωνιστικά και συναισθηματικά από αυτό το παιχνίδι, ο «Δικέφαλος του Βορρά» έψαχνε… απινιδωτή για να βρει τον χαμένο του σφυγμό. Ακολουθούσε το μεγάλο ντέρμπι της πόλης με τον Άρη και όπως είναι εύκολα αντιληπτό, δεύτερη σερί ήττα και στην Πυλαία και από τον «αιώνιο αντίπαλο» θα έφερνε –αν και νωρίς στη σεζόν- σχεδόν την καταστροφή. Η απόφαση για την αλλαγή της κατάστασης πάρθηκε περίπου εν μία νυκτί.

Στις 10 Δεκεμβρίου, ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε την πρόωρη λύση της συνεργασίας του με τον Κώστα Μέξα και με λίγες ώρες διαφορά αργότερα, ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας του με τον Άρη Λυκογιάννη. Ο έμπειρος κόουτς ήταν χωρίς ομάδα, αφού το καλοκαίρι δεν συνέχισε στον Κολοσσό Ρόδου. Εξ αρχής γνώριζε ο Λυκογιάννης τις δυσκολίες της αποστολής του. Έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης πήρε ένα καράβι, το οποίο όχι μόνο έπλεε σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, αλλά είχε και κατεύθυνση προς τα… βράχια.

Ωστόσο, ο «μπαρουτοκαπνισμένος» προπονητής δεν… μάσησε. Το μοναδικό θετικό της υπόθεσης για εκείνον είναι ότι στον ΠΑΟΚ βρήκε ανθρώπους που γνωρίζει πολύ καλά και έχει συνεργαστεί μαζί τους στο παρελθόν, με μεγάλη επιτυχία. Στο ρόστερ βρήκε τους Μάλκολμ Γκρίφιν, Ζερμέιν Λοβ και Γιώργο Τσαλμπούρη, παίκτες που τους είχε στον Κολοσσό Ρόδου, ενώ τον δεύτερο Αμερικανό τον είχε και νωρίτερα στον Χολαργό. Επίσης, για δεξί του χέρι τον πάγκο συνάντησε ξανά έναν άνθρωπο που γνωρίζει άριστα και μαζί είχαν μεγάλη συμβολή στις εξαιρετικές παρουσίες των Ροδιτών στο πρωτάθλημα, έχοντάς τον ως άμεσο συνεργάτη. Τον Στάθη Νεραντζάκη. Ο Άρης Λυκογιάννης ήταν έτοιμος να μπει στον «πόλεμο», αλλά γνώριζε ότι θα έχει στο πλάι του ανθρώπους-στρατιώτες της εμπιστοσύνης του.

Πέρασαν σκάρτες τρεις ημέρες και ο Λυκογιάννης όχι μόνο έπρεπε να αλλάξει την ψυχολογία στον ΠΑΟΚ, αλλά τον προετοιμάσει για το παιχνίδι που «ζει και αναπνέει» όλος ο οργανισμός. Για το ντέρμπι με τον Άρη. Το ντεμπούτο του έγινε στις 13 Δεκεμβρίου. Η αρχή του, δηλαδή, ήταν πολύ δύσκολη. Κι αν για πολλούς –ειδικά τους προληπτικούς- το «13» είναι συνώνυμο της γρουσουζιάς, για τον Λυκογιάννη αποδείχθηκε γούρικο! Ο «Δικέφαλος του Βορρά» παρουσιάζεται στο παρκέ της Πυλαίας μεταμορφωμένος και με μπροστάρη έναν μαγικό Τσαλμπούρη, θριάμβευσε απέναντι στους «κίτρινους», νικώντας τους με το άνετο 75-64. Το αποτέλεσμα αυτό, έφερε τα πρώτα χαμόγελα στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, αλλά παράλληλα άρχισε να αχνοφαίνεται λίγο φως από τη… χαραμάδα της αισιοδοξίας.

Από εκείνη την ημέρα, ο ΠΑΟΚ άλλαξε ρότα. Το καράβι όχι πρόλαβε την πρόσκρουση στα βράχια, αλλά έβαλε πλώρη για καλύτερους προορισμούς. Πλέον, ο «Δικέφαλος του Βορρά» απέκτησε ταυτότητα, άρχισε να αποδίδει ωραίο μπάσκετ και συνάμα να παίρνει και τα θετικά αποτέλεσμα, που φυσικά ήταν το κύριο ζητούμενο. Από εκεί που ήταν μία ομάδα που θα πάλευε για τη σωτηρία της, ο ΠΑΟΚ εξελίχθηκε σε ομάδα που θα διεκδικούσε τη συμμετοχή στα playoffs. Εδώ, έρχεται άλλη μία εξαιρετικά σημαντική παράμετρος, που αποτελεί φυσικά άλλο ένα «παράσημο» για τον Άρη Λυκογιάννη. Όλα αυτά τα έκανε ο ΠΑΟΚ, δίχως να αλλάξει πρόσωπα στο ρόστερ του. Δίχως να ξοδέψει περαιτέρω χρήματα για την ενίσχυσή του. Άλλωστε, αυτό αποτελεί πάγια φιλοσοφία του Λυκογιάννη. Όλα αυτά τα χρόνια, σε όσες ομάδες κι αν ήταν, σπανίως προχωρούσε σε αλλαγές παικτών. Κι αυτό γιατί, γνωρίζει πολύ καλά –και το έχει αποδείξει αυτό- να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα εργαλεία που έχει. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι αρκετοί παίκτες… απόφοιτοι της «σχολής Λυκογιάννη» έχουν πάρει τα εφόδια για τα επόμενα μεγάλα βήματα στη συνέχεια της καριέρα τους, είτε αυτή είναι στην Ευρωλίγκα, είτε ακόμη και στο ΝΒΑ. Τα παραδείγματα είναι πολλά…

Μάλιστα, εκτός από την καλή πορεία στο πρωτάθλημα, ο ΠΑΟΚ έφτασε πολύ κοντά και στην πρόκριση στον τελικό Κυπέλλου. Αλλά, εκείνο το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου, στην Πυλαία, ο Προμηθέας Πάτρας έβαλε τα μεγάλα σουτ με τον Δημήτρη Αγραβάνη στην παράταση και εκείνος πήρε τελικά το εισιτήριο για τον τελικό.

Σαν να μην έφτανε η πίκρα του αποκλεισμού εκείνη την περίοδο, γνωστοποιήθηκε πως ο «Δικέφαλος του Βορρά» θα στερηθεί τις υπηρεσίες του Ελάιτζα Μήτρου-Λονγκ για το υπόλοιπο της σεζόν, εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού. Χρόνος και χρήματα και σπατάλη δεν υπήρχαν, όμως ο Άρης Λυκογιάννης βρήκε το κομμάτι του παζλ που έλειπε και έφερε στη Θεσσαλονίκη τον Τζος Κάρτερ. Ο Αμερικανός αποδείχθηκε σημαντική κίνηση, καθώς έδωσε πράγματα στην πορεία της χρονιάς.

Στις 20 Μαρτίου, ο Άρης Λυκογιάννης πήρε θέση για τα καλά στην καρδιά των ανθρώπων του ΠΑΟΚ. Η ομάδα ερχόταν από μία σκληρή εντός έδρας ήττα στην παράταση από την ΑΕΚ και καλούνταν να αντιμετωπίσει τον Άρη, στο Αλεξάνδρειο, στο πλαίσιο της 18ης αγωνιστικής. Και εκεί, ο έμπειρος κόουτς καθοδήγησε μαεστρικά τον «Δικέφαλο του Βορρά» και πήρε τη δεύτερη νίκη του στο «αιώνιο» ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, φεύγοντας με το «διπλό» και με σκορ 77-71.

Τα έργα του έμπειρου κόουτς μιλούσαν από μονά τους, πλέον, με τους ανθρώπους της ΚΑΕ να τρίβουν τα χέρια τους με την απόλυτα εύστοχη επιλογή τους. Αλλά, το πιο σημαντικό που πρόσφερε η παρουσία του Λυκογιάννη στον πάγκο ήταν η ελπίδα για το κάτι καλύτερο. Γι’ αυτό, στις 31 Μαρτίου ο ΠΑΟΚ «έδεσε» τον έμπειρο κόουτς, υπογράφοντας μαζί του νέο συμβόλαιο μέχρι το 2024.

Ο Άρης Λυκογιάννης, λοιπόν, παρέλαβε τον ΠΑΟΚ στο 1-5 και το τέλος της κανονικής περιόδου της σεζόν 2020/21 βρήκε την ομάδα με ρεκόρ 13-9 και την κατάληψη της 5ης θέσης. Ο «Δικέφαλος του Βορρά» όχι μόνο σώθηκε, αλλά συμμετείχε στα playoffs, έχοντας αρκετά υψηλή θέση. Εκεί, έδωσε τη μάχη του με την ΑΕΚ και στις λεπτομέρειες έμεινε εκτός ημιτελικών, με την «Ένωση» να παίρνει τη σειρά στο… όριο και με 2-1.

Ένας νέος αέρας πνέει στον ΠΑΟΚ και αυτός θα φυσάει στα πανιά του για να πορευτεί στο μέλλον. Μετά τον εφιάλτη της σεζόν 2019/20, όπου η ομάδα ήταν τελευταία και σώθηκε ελέω… κορωνοϊού, καθώς το πρωτάθλημα διεκόπη και δεν υποβιβάστηκε κανείς. Μετά το κακό ξεκίνημα στο 2020/21, το σίγουρο είναι ότι ο «Δικέφαλος του Βορρά» είναι σε πολύ καλά χέρια. Αυτά του Άρη Λυκογιάννη. Αν ρίξει κανείς μία ματιά στην πορεία που είχε με τον Ίκαρο Καλλιθέας, που τον ανέβασε για πρώτη φορά στην ιστορία του στα «μεγάλα σαλόνια» το 2010, στις δύο θητείες στον Κολοσσό Ρόδου και ακόμη και στη μοναδική του χρονιά στον Χολαργό, όπου στην παρθενική του σεζόν στην Α1 τον οδήγησε στα playoffs, αυτά αρκούν.

Εν κατακλείδι, το μόνο κακό για τους φίλους του ΠΑΟΚ αναφορικά με τον Λυκογιάννη είναι το… μικρό του όνομα. Ενδεχομένως σε μερικούς να προκαλεί δυσκολία ακόμη και να… ψελλίσουν το όνομα Άρης. Όμως, να είναι σίγουροι πως ο συγκεκριμένος Άρης θέλει μόνο το καλό τους και πως μαζί του μπορούν να προσδοκούν ένα πολύ καλύτερο μέλλον. Όταν με το καλό επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα, είναι δεδομένο ότι ο Άρης Λυκογιάννης θα ακούσει ρυθμικά το όνομά του από την κερκίδα στο «Παλατάκι». Το επίθετο βέβαια, γιατί το όνομα είναι κομματάκι δύσκολο να ακουστεί στην Πυλαία εκτός κι αν βρεθεί σύνθημα με το Αριστείδης…