Το τέλος του μαρτυρίου για τον Παναθηναϊκό

Πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα χειρότερο… Κάτι τέτοιο -φανταζόμαστε ότι- θα σκέφτηκαν οι περισσότεροι οπαδοί του Παναθηναϊκού κατά τη διάρκεια (και μετά το τέλος) του τρίτου τελικού, που ολοκληρώθηκε με μία ακόμα ήττα από τον «αιώνιο» αντίπαλο (93-74).

Το ανησυχητικό στην όλη υπόθεση είναι ότι πλέον ποτίζεται με αυτή τη νοοτροπία και ο οργανισμός του «τριφυλλιού». Μια νοοτροπία ηττοπάθειας, που «συνηθίζει» τις άσχημες βραδιές και πορεύεται με λογική «απλά να παλέψουμε για να αποφύγουμε τον διασυρμό».

Οι «πράσινοι» λοιπόν παραδόθηκαν στην ανωτερότητα του Ολυμπιακού, ο οποίος επέβαλε τον δικό του ρυθμό μετά το πρώτο δεκάλεπτο. Για πολλοστή φορά λοιπόν σε ματς υψηλών απαιτήσεων, ο Παναθηναϊκός φρόντισε να καταστρέψει μέσα σε λίγα λεπτά όσα με κόπο έχτιζε νωρίτερα (0 λάθη μέχρι το 13’): ξεκίνησε πολύ καλά δίνοντας την… μπαγκέτα στον ασταμάτητο Νέντοβιτς.

Από ‘κει και πέρα, όμως το… χάος: σε ένα 7λεπτο στη δεύτερο περίοδο δέχθηκε επιμέρους σκορ 23-3! Εμ, κάτι ανάλογο δεν είδαμε μήπως και στους δύο πρώτους τελικούς και στον τελικό Κυπέλλου; Το παιχνίδι λοιπόν κρίθηκε επί της ουσίας σε εκείνο το σημείο, αφού ακόμα και στην τρίτη περίοδο το «τριφύλλι» δεν κατάφερε να πλησιάσει στο σκορ, παρότι είχε βελτιωθεί αμυντικά και κράτησε τους γηπεδούχους στους 8 πόντους.

Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα του Βόβορα δεν κατάφερε να ροκανίσει τη διαφορά στους 5-6 πόντους (για παράδειγμα) και να μεταφέρει πίεση στο αντίπαλο στρατόπεδο, καθώς επιθετικά δεν είχε λύσεις και την απαιτούμενη ευστοχία (ακόμα και σε ελεύθερα σουτ έξω από τα 6,75μ.) για να γυρίσει το παιχνίδι. Έτσι λοιπόν, στο τέλος επικράτησε η καλύτερη, η ανώτερη, η πιο δουλεμένη ομάδα, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα που συνοδεύει το μπάσκετ σε γενικές γραμμές.

Για να συμπληρώσουμε τα κομμάτια του παζλ, καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του τρίτου τελικού έπαιξε το γεγονός ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν είχε καθόλου καλές επιλογές στο ροτέισον. Για παράδειγμα στο ίδιο διάστημα της ομάδας του απέσυρε στον πάγκο και τους δύο παίκτες (Νέντοβιτς, Παπαγιάννης), που κρατούσαν όρθιους τους «πράσινους» μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Φυσικό κι επόμενο να χάσει τον προσανατολισμό του τελείως το «τριφύλλι», ειδικά από τη στιγμή που οι παγκίτες δεν κατάφεραν να προσφέρουν το κατιτίς του. Προσθέστε σ’ αυτό το κομμάτι και το γεγονός ότι ο κόουτς Βόβορας άργησε να ζητήσει τάιμ άουτ, βλέποντας να χάνεται τελείως η συγκέντρωση των παικτών του και να υποπίπτουν σε διαδοχικά λάθη (6) και άστοχες προσπάθειες (1/7 εντός παιδιάς) στο ίδιο διάστημα.

Ο αντίλογος λέει ότι τόσο ο Νέντο, όσο και ο Big Papa είχαν ανάγκη από ανάσες και λεπτά ξεκούρασης. Θα μπορούσε να γίνει ελαφρώς διαφορετική διαχείριση και κυρίως να προφυλαχθούν σε διαφορετικό σημείο. Να μην ξε-συντονιστεί η ομάδα όταν έδειχνε να έχει βρει ρυθμό και να έχει φέρει το μομέντουμ με το μέρος της. Ούτως ή άλλως επρόκειτο για must-win ματς… Επιπροσθέτως, «έχασε» κάποιους παίκτες του κατά τη διάρκεια των τελικών, όπως ο Μέικον, ενώ για μια ακόμα φορά μάλλον δεν κατάφερε να εμπνεύσει την ομάδα του λέγοντας σε τάιμ άουτ «κάποια στιγμή θα μπουν και τα σουτ».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ολοκληρώνεται μια απογοητευτική χρονιά για τον Παναθηναϊκό, που πλέον στρέφει το βλέμμα του στην επόμενη μέρα και -πιθανότατα- στο πιο «καυτό» καλοκαίρι των τελευταίων ετών. Τέλος σε μια μαρτυρική σεζόν, την οποία θα θέλουν να ξεχάσουν άμεσα όλοι οι φίλοι της ομάδας…

Υ. Γ. Μόλις 14/54 τρίποντα (26%) συνολικά στον δεύτερο και στον τρίτο τελικό το «τριφύλλι»…

Υ. Γ. 2 Για τις ευθύνες των ιθυνόντων για το φετινό «ναυάγιο» του Παναθηναϊκού, αλλά και για το μέλλον της ομάδας, θα τοποθετηθούμε τις επόμενες ημέρες με νέο μπλογκ. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα.

Υ. Γ. 3 Συγχαρητήρια στον Γιώργο Πρίντεζη για τη σπουδαία καριέρα του!