SportSite.gr Αθλητικά νέα, ειδήσεις
• Μην υποτιμάμε τη νίκη του Ολυμπιακού επί του τρίτου από το τέλος στη βαθμολογία Παναιτωλικού. Όπως ακριβώς κι εκείνες επί της ουραγού Λαμίας και της προτελευταίας Λάρισας. Τρεις βαθμοί δίνει κάθε ματς, όπως είπε και χθες ο Πέδρο Μαρτίνς.
• Και μην την υποτιμάμε και διότι το Αγρίνιο έκανε μία εμφάνιση πραγματικά πολύ καλή, εκμεταλλευόμενη και την μέτρια εικόνα βέβαια του Ολυμπιακού. Ο Δέλλας φρόντισε κι έκανε εκτεταμένο ροτέισον στο παιχνίδι του την Κυριακή στο ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ (βάζοντας μόνο τέσσερις βασικούς από την 11άδα που είχε κερδίσει τον ΟΦΗ την περασμένη Τετάρτη) κι έτσι παρουσίασε χθες κατά του Ολυμπιακού μία πολύ φρέσκια ομάδα, με εφτά απ΄ όσους είχαν ξεκινήσει στο νικηφόρο ματς με τον ΟΦΗ και μόλις τέσσερις απ΄ όσους έπαιξαν κατά της ΑΕΚ.
• Το πλάνο του Δέλλα ήταν να «κτυπήσει» σαφώς περισσότερο τον αγώνα με τον Ολυμπιακό σε σχέση με εκείνον κατά της ΑΕΚ, ξέροντας κι ότι ο Ολυμπιακός έχοντας μπροστά του το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα θα είχε κι εκεί το μυαλό του-φάνηκε άλλωστε από την ενδεκάδα του Μαρτίνς, που δεν είχε μέσα σχεδόν όλη την άμυνα (Σα, Ραφίνια, Σεμέδο, Χολέμπας) και τον Βαλμπουενά στον πάγκο, την στιγμή που ο Μπουχαλάκης παρέμεινε στα πιτς.
• Ο Δέλλας πήγε να την κάνει τη ζημιά στον Ολυμπιακό που γλίστρησε όμως από την παγίδα την οποία του έστησε ο Παναιτωλικός με τα πολλά τρεξίματα των νέων παικτών του, γιατί με το που ισοφαρίστηκε από τους γηπεδούχους, στη μοναδική πάντως ευκαιρία τους σε όλο το 90λεπτο και με ένα γκολ που σπάνια μπαίνει, αμέσως ανέβασε στροφές κι έδειξε άμεση αντίδραση. Στο 48’ το 1-1, στο 51’ ευκαιρία ο Ελ Αραμπί για το 2-1, στο 61’ ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία ο Εμβιλά για το 2-1, στο 65’ ακόμη πιο καθαρή φάση για γκολ ο Αραμπί κι επιτέλους το 2-1!
• Ένα καλό τέταρτο του Ολυμπιακού ήταν αρκετό για να δημιουργήσει τρεις καλές ευκαιρίες και λογικά να κάνει το γκολ και να πάρει το τρίποντο, που θα μπορούσε και να το κλειδώσει αμέσως μετά το 2-1, όταν στο 67’ ο Ραντζέλοβιτς αντί να γυρίσει την μπάλα στη μικρή περιοχή στον Ελ Αραμπί, επιχείρησε ένα γύρισμα προς την αντίπαλη εστία, χωρίς κανένα κίνδυνο για τον γκολκίπερ Κνετ.
• Να σταθούμε σε κάποια πράγματα.
ΕΝΑ. Η συνθήκη να ισοφαρίζεται ο Ολυμπιακός σε ένα παιχνίδι του στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι και η πιο…συνηθισμένη για την ομάδα του Μαρτίνς. Το έκανε πέρυσι ο ΟΦΗ δύο φορές στο Καραϊσκάκη (στην κανονική διάρκεια της σεζόν και στα πλέι οφς κι έχασε και τις δύο, με 2-1) και το έκαναν πρόπερσι η Λαμία κι ο ΠΑΣ στο γήπεδο τους (κι έχασαν 1-3 κι 1-2 αντίστοιχα) κι ο Αστέρας στο Καραϊσκάκη (χάνοντας επίσης 1-2). Δεν είναι ποτέ εύκολα αυτά τα ματς, στα οποία ενώ εσύ ανοίγεις το σκορ, κάποια στιγμή σε ισοφαρίζουν. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει, δηλαδή το τρίποντο, μόνο όταν ισοφαρίζεται στα τελευταία λεπτά κι ο χρόνος που του μένει για να σκοράρει εκ νέου είναι μικρός: στο 90’ από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ, στο 89’ από τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, στο 79’ φέτος από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.
ΔΥΟ. Το μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού και χθες ήταν η αδυναμία του να «σκοτώσει» ένα παιχνίδι που προσφέρονταν ιδανικά για να το κλείδωνε από το α΄ ημίχρονο, ανοίγοντας το σκορ μόλις στο 4’. Από εκείνη την στιγμή και μετά, όμως, δείχνοντας μεταξύ άλλων και έλλειψη σοβαρότητας, οι «ερυθρόλευκοι» άρχισαν να πετάνε στη θάλασσα τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Είτε μιλάμε για κλασικές ευκαιρίες (όπως το τετ α τετ του Μασούρα με τον γκολκίπερ), είτε για σημαντικές φάσεις (όπως των Ελ Αραμπί και Μασούρα που κόπηκαν μέσα στην περιοχή σε θέσεις γκολ, όπως του Σισέ που αστόχησε από εξαιρετική θέση κι όπως το φαρμακερό ελάχιστα άουτ σουτ του Καμαρά). Πάνω απ΄ όλα, όμως, προβλημάτισε η αδυναμία της ομάδας για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, μετά από εκείνο της Τρίπολης, να τελειώσει η ομάδα σωστά έστω μία από τις πολλές εντυπωσιακά δομημένες αντεπιθέσεις της. Είναι τραγικός ο απολογισμός μηδέν στις πέντε κόντρα επιθέσεις-φωτιά. Απλά ένα δεύτερο γκολ να έβαζε ο Ολυμπιακός σε μία από τις δέκα (!!!) φορές που είχε τη δυνατότητα να το κάνει στο α΄ ημίχρονο, δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να μην είχαμε στο β΄ ημίχρονο το κλασικό σκορ των αγώνων του στο Αγρίνιο: άτι παρόμοιο με τα 3-0, 4-1, 5-2, 5-0.
ΤΡΙΑ. Δεύτερο κομμάτι που χρειάζεται ανάλυση από τον προπονητή ήταν η συμπεριφορά της ομάδας μετά το 2-1. Το παιχνίδι είχε ακόμη 28 λεπτά, με τις καθυστερήσεις, κι ο Ολυμπιακός έκανε την τελευταία του τελική στο 67’! Έκτοτε, ουσιαστικά τίποτα. Γιατί; Οκ, προστάτευσε τη νίκη, δεν απειλήθηκε, αλλά προς τι αυτή η τακτική, «απλά να μην φάμε γκολ»; Η κόπωση να ήταν τόσο μεγάλη; Είχαν μπει τρεις φρέσκοι παίκτες (Βαλμπουενά, Ραντζέλοβιτς, Βρουσάι). Κι ο Όλεγκ δεν φάνηκε να είχε κανένα θέμα δυνάμεων. Νομίζω ότι παίζοντας έτσι, από «ουδέτερα» έως παθητικά, περισσότερο ρίσκαρε ο Ολυμπιακός να φάει κανένα 2-2 από το πουθενά, παρά «προφύλαξε» με υπευθυνότητα το τρίποντο.
• Και κάτι σε ατομικό επίπεδο. Ο Μαρτίνς, όπως είχαμε προαναγγείλει, επέλεξε τον Τζολάκη αντικαταστάτη του Σα κι όχι τον Κρίστινσον, παρότι ο Ισλανδός μέσα στη σεζόν είχε παίξει δύο φορές με την Εθνική ομάδα της χώρας του και δη σε επίσημα παιχνίδια, στο Nations League. Κι ο Τζολάκης φρόντισε να δικαιώσει απολύτως τον προπονητή του, αν και είχε να παίξει τρεις ολόκληρους μήνες, από το 1-1 με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα, στις 4 Οκτώβρη, κι ενώ οι δύο άλλες συμμετοχές του μέσα στη σεζόν ήταν αρχές Σεπτέμβρη, στο 1-0 με την ΑΕΚ (τελικός) και στο 3-0 με τον Αστέρα. Άρα, με δύο ματς μηδέν στο ενεργητικό του κι άλλα δυο με ένα γκολ στο παθητικό του.
Εκείνο που μου έκανε αίσθηση είναι ότι σε όλες τις φάσεις που χρειάστηκε να επέμβει, είτε σε σουτ, είτε σε σέντρες, χαμηλές η, ψηλές, είτε σε μελέ, δεν έδιωξε απλά την μπάλα-την μπλόκαρε, πάντα! Είναι ενδεικτικό και της αξίας του, αλλά και της δουλειάς που κάνει στο Ρέντη ο κορυφαίος προπονητής γκολκίπερ Παναγιώτης Αγριογιάννης. Μέχρι και σε μία περίπτωση που αντίπαλος κυνηγός (Αζάντι) υποδείχθηκε σε θέση οφσάιντ, ο (μην ξεχνάμε) 18χρονος γκολκίπερ ενήργησε όπως ακριβώς έπρεπε.
Όπως είναι ενδεικτικό και της νοοτροπίας του Τζολάκη, που συνάδει με αυτή του Ολυμπιακού, ότι στη φάση της ισοφάρισης, για την οποία δεν μπορείς να ρίξεις ευθύνη σε τερματοφύλακα καθότι επρόκειτο για πάρα πολύ δύσκολο σουτ, αυτός βγήκε δημοσίως και δήλωσε ότι πιστεύει ότι θα μπορούσε να αποσοβήσει το γκολ! Κι ίσως και να είχε δίκιο και να μπορούσε, εάν «έφευγε» πιο γρήγορα προς την κατεύθυνση της μπάλας.
Εκεί που χρειάζεται κι άλλη βελτίωση ο Τζολάκης είναι αναμφίβολα στα διωξίματα της μπάλας με τα πόδια-χθες άλλα ήταν καλά κι άλλα μέτρια. Σε ένα από τα πρώτα, δημιουργήθηκε ευκαιρία στον Μασούρα για να σκοράρει! Σε ένα από ένα από τα τελευταία ξεκίνησε το γκολ της ισοφάρισης του Παναιτωλικού…
Η ουσία είναι ότι όσο βλέπουμε αυτό το παιδί, τόσο και καταλαβαίνουμε ότι από κάθε πλευρά, αξία, δουλειά, νοοτροπία, «κάνει» για τον Ολυμπιακό…
