Ντουέιν εσύ σούπερ σταρ!

Νύχτα μαγική και ονειρεμένη αυτή που ζήσαμε στο κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, με τον Παναθηναϊκό να φτάνει σε μια εντελώς απρόσμενη νίκη επί της Αρμάνι Μιλάνο, που αποκτά διπλή και τριπλή αξία αν αναλογιστούμε τον τρόπο που ήρθε κι ενώ η ομάδα προερχόταν από την οδυνηρή ήττα στο ΣΕΦ. Η νύχτα της 8ης Δεκεμβρίου θύμιζε κάτι από το ένδοξο παρελθόν του συλλόγου.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Το πρόβλημα της τελευταίας στιγμής με την απουσία του Γουόλτερς προκάλεσε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο «τριφύλλι», αφού δεν υπάρχει άλλος γκαρντ στο ρόστερ της ομάδας με τη διορατικότητά του και την ποιότητά του. Ο Αμερικανός κουμαντάρει εξαιρετικά το παιχνίδι των «πράσινων» και μπορεί να δημιουργήσει, αλλά και να εκτελέσει με θαυμαστή συνέπεια. Επιπροσθέτως «έκλεισε» και το ροτέισον.

Όπως ήταν λογικό, η ομάδα του Ράντονιτς έμοιαζε σαν… ψάρι έξω από τα νερά και «ψαχνόταν» στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης. Καθαρό μυαλό και προσήλωση δεν υπήρχαν, καθώς έλειπε ο… στρατηγός (σ.σ. Γουόλτερς) από τη μάχη. Κάπως έτσι οι Ιταλοί επέβαλαν το δικό τους τέμπο, είχαν συνεχώς το προβάδισμα κι έφτασαν μέχρι και το +15 (42-57 στο 27’).

Για του λόγου το αληθές να αναφέρουμε ότι ο Παναθηναϊκός είχε 4 ασίστ και 5 λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο (μόλις 6 ασίστ στο πρώτο μέρος και 10 συνολικά στο ματς), ενώ έχανε κατά κράτος και τη μάχη των ριμπάουντ: μέχρι το 13’ πήρε μόνο 6 αμυντικά και «χάρισε» 7 επιθετικά στους φιλοξενούμενους, που έβρισκαν δεύτερες ευκαιρίες και αποκτούσαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Η φάση με το εντελώς αχρείαστο φάουλ του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη στο φινάλε του ημιχρόνου, που έδωσε 3 βολές στον Μπάρον (που συνεπάγεται 3 εύκολους πόντους), είναι η πλέον χαρακτηριστική της έλλειψης συγκέντρωσης.

Όσο κι αν πάλευαν οι «πράσινοι», δεν κατάφερναν να πλησιάσουν σε απόσταση βολής την ομάδα του Μεσίνα, αφού για 32-33 λεπτά έπαιζαν κάτι που θύμιζε περισσότερο… τουρλουμπούκι παρά μπάσκετ. Ελάχιστες συνεργασίες και αυτοματισμοί στην επίθεση, όπου επιδόθηκαν μονίμως σε «ένας εναντίον όλων», ενώ στην άμυνα έδιναν συνεχώς δικαιώματα στους Ιταλούς, που εκμεταλλεύτηκαν όσα τους «χάριζαν» οι γηπεδούχοι.

Παρ’ όλα αυτά, οι παίκτες του Ράντονιτς έδειξαν απίστευτο χαρακτήρα στο φινάλε του αγώνα και με ψυχωμένη εμφάνιση, έφτασαν σε ανατροπή μεγάλης ομάδας. Τα πάντα φυσικά ξεκίνησαν από την άμυνα, με το «τριφύλλι» να παίζει (επιτέλους) πιο… επιθετικά σε αυτό το κομμάτι στην τέταρτη περίοδο και να περιορίζει τα ατού, αλλά και το pick and roll παιχνίδι της Αρμάνι.

Μπορεί ο «Εξάστερος» να μην πέρασε ποτέ μπροστά στο σκορ στην κανονική διάρκεια της αναμέτρησης, όμως δεν… χαλάστηκε, αφού κατάφερε να στείλει το ματς στην παράταση. Εκεί τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και με την αμέριστη συμπαράσταση των φιλάθλων του, ο Παναθηναϊκός έφτασε στη (4η σερί) νίκη και στο 6-6.

Πάμε και στα επιμέρους. Απλά, να βγάλουμε το καπέλο και να ευχαριστήσουμε τον έναν και μοναδικό Ντουέιν Μπέικον. Τι έκανε ο άνθρωπος; Θα χρειαστούμε λίγο χρόνο για να συνέλθουμε μετά το αδιανόητο σόου του Αμερικανού σούπερ σταρ. Ο 27χρονος φόργουορντ τα έβαζε με όλη την άμυνα των Ιταλών, πέτυχε πολλά παλικαρίσια καλάθια (π.χ. με σπασίματα της μέσης κόντρα σε 3 αντιπάλους) που κράτησαν όρθια την ομάδα και συν τοις άλλοις υπέγραψε τη νίκη με το τρίποντο από τα 7 μέτρα για το 83-75.

Συνολικά πέτυχε 31 πόντους με 11/20 εντός παιδιάς, κατέβασε 7 ριμπάουντ και υπέπεσε σε μόλις ένα λάθος σε 37 λεπτά συμμετοχής κι ενώ εξουθενώθηκε ακόμα περισσότερο από τις σκληρές επαφές που είχε με αντιπάλους. Το ακόμα πιο σημαντικό; Ότι έπαιζε με 4 φάουλ από το 33ο λεπτό! Παρ’ όλα αυτά, τοποθετούσε με τέτοιο τρόπο το κορμί του που κατάφερε να μείνει μέσα στον αγώνα μέχρι το φινάλε… Μία ακόμα απόδειξη της κλάσης του και επισφράγισμα μιας εμφάνισης που θα μνημονεύεται για χρόνια.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον Πάρις Λι. Ο Αμερικανός playmaker ήταν αρνητικός στο πρώτο ημίχρονο και δεν κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα του. Εντούτοις, μεταμορφώθηκε τελείως μετά την ανάπαυλα και στην παράταση, όπου φανέρωσε τρομερή ωριμότητα: πέτυχε 21 πόντους στο δεύτερο μέρος και στο έξτρα πεντάλεπτο, ενώ ήταν καθοριστικός και στην άμυνα, όπου έκανε 4 κλεψίματα. Επιπροσθέτως, έδειξε την εξυπνάδα του στην προτελευταία «πράσινη» επίθεση της κανονικής περιόδου, όταν πάσαρε ιδανικά για το κάρφωμα του Παπαγιάννη (και το 72-72).

Κλείνοντας, να αναφερθούμε στον κόσμο του Παναθηναϊκού, που συνέβαλε τα μέγιστα για την ανατροπή της ομάδας. Οι περισσότεροι από 11 χιλιάδες φίλοι του «τριφυλλιού» που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ, ήταν αυτό το έξτρα συστατικό που χρειαζόταν για να φτάσει στο ροζ φύλλο και στήριξαν τους γηπεδούχους ακόμα και στο -15… Μοναδικές στιγμές, αντάξιες του μεγαλείου του συλλόγου!

Υ. Γ. Με το ρεκόρ στο 6-6 και την ψυχολογία στα ύψη μετά την 4η διαδοχική νίκη, να πούμε ότι οι «πράσινοι» μπορούν να συζητούν για οκτάδα. Αρκεί να συνεχίσουν με την ίδια νοοτροπία στην άμυνα και να βελτιωθούν ακόμα περισσότερο στην επίθεση.

Υ. Γ. 2 Για να φτάσει στο ροζ φύλλο το «τριφύλλι», έβαλαν και το… χεράκι τους οι Ιταλοί, που αποδείχθηκαν ιδανικοί αυτόχειρες.

Υ. Γ. 3 Καθοριστικός και… συνδετικός κρίκος της ομάδας ο Πονίτκα, που είχε 8 πόντους, 9 ριμπάουντ και 2 ασίστ.

Υ. Γ. 4 Άμυνα για σεμινάριο του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη στην τελευταία επίθεση της Αρμάνι Μιλάνο στην κανονική διάρκεια, όταν και πήρε το επιθετικό φάουλ από τον Λουβαβού-Καμπαρό.

Υ. Γ. 5 Για να αστειευτούμε και λίγο: Ντουέιν να βάζουμε και τα σουτ στο φινάλε των αγώνων ε;