SportSite.gr Αθλητικά νέα, ειδήσεις
Με τα ονόματα του Τσαγκαράκη (στο γήπεδο) και του Παπαπέτρου (στο VAR) και κυρίως με την απόδοση και τις αποφάσεις τους στο παιχνίδι του Ατρομήτου με τον Ολυμπιακό, νόμιζες ότι ξαφνικά είχες επιστρέψει στα τέλη της δεκαετίας του ’90! Τότε που ένας άλλος Τσαγκαράκης και ένας άλλος Παπαπέτρου (πατεράδες των σημερινών) αποτελούσαν κομμάτι της πιο ζοφερής περιόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου από καταβολής του.
Απλά, δεν μπορείς να μην έχεις δώσει πέναλτι στην απλωμένη χερούκλα του Σεμέδο (καμία απολύτως σημασία ότι δεν κοιτάζει) και δεν μπορείς να μην έχεις αποβάλει απ’ ευθείας τον Μπα που με μίσος κλωτσάει τον αντίπαλό του. Και λέω μόνο για τις δύο μαρς παραβάσεις, διότι υπάρχουν κι άλλες που σηκώνουν συζήτηση. Και αυτές που σηκώνουν συζήτηση, όλες δόθηκαν στον Ολυμπιακό…
Είναι η απόλυτη αλλοίωση αποτελέσματος, που φυσικά αν είσαι ανεπαρκής και ακατάλληλος μπορεί να την προκαλέσεις και κατά λάθος. Δηλαδή αν είσαι ο Τσαγκαράκης και ισχυριστείς ότι έκανες ανθρώπινα λάθη. Αν είσαι όμως αραχτός στο δωματιάκι του VAR και έχεις δέκα ριπλέι μπροστά σου, δεν έχεις καμία δικαιολογία. Και ο Παπαπέτρου δεν έχει την παραμικρή…
Το γιατί συμβαίνει αυτό έχει εύκολη απάντηση…
Δεν συμβαίνει απαραιτήτως επειδή έχουν κάποια εντολή ή καθοδήγηση. Συμβαίνει γιατί τα παιδιά τρέμουν. Τον Τσαγκαράκη τον βλέπαμε και live πώς έτρεμε. Το ίδιο προφανώς συνέβαινε και με τον Παπαπέτρου στο VAR. Δεν έχουν το σθένος. Φοβούνται. Ξέρουν ότι το πιο light που μπορεί να τους συμβεί είναι να “κρεμαστούν στα μανταλάκια” για μέρες και ένα γκρουπ από κανάλια, σάιτ, ραδιόφωνα και εφημερίδες, να τους ξεσκίσουν. Το πιο light…
Το καταπληκτικό, όμως, είναι, πως όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που ισχύει κάτι για το οποίο ο Ολυμπιακός λέει την αλήθεια! Διότι είναι αλήθεια πως δεν έχει καμία απολύτως δύναμη στην ΕΠΟ! Δεν έχει ούτε έναν άνθρωπο δικό του! Ούτε στην ΚΕΔ έχει! Ούτε τον Κλάτενμπεργκ ελέγχει! Απλά ο Άγγλος τον προσέχει λίγο περισσότερο στους ορισμούς και στον σχολιασμό που κάνει στις φάσεις, μετά το “πέσιμο” που έφαγε με το καλημέρα στη σεζόν με την άρση της “ερυθρόλευκης” εμπιστοσύνης.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να μιλάει μόνο με το Υφυπουργείο Αθλητισμού και την κυβέρνηση.
Η “άκρη” αυτή, ή επιρροή αν θέλετε, προκαλεί και την πίεση που ασκείται προς πάσα κατεύθυνση από Αυγενάκη και Γεραπετρίτη, ώστε να αναλάβει την προεδρία της ΕΠΟ πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο μάλιστα θα έχει γύρω του (μέλη εκτελεστικής επιτροπής, εκτελεστικό γραμματέα κλπ) κάποια άλλα πρόσωπα, επίσης κοινής αποδοχής ή έστω επιλεγμένα απ’ όλους ισομερώς.
Στις εποχές προ του 2016-17, δεν πρόκειται να γυρίσουμε. Τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι απολύτως βέβαιο και να μην έχει κανείς αμφιβολία.
Όμως, πώς θα είναι το ποδόσφαιρο αν ο Ολυμπιακός επανακτήσει μια επιρροή μέσα στην ΕΠΟ, την ώρα που σήμερα, που δεν έχει επιρροή, συμβαίνουν όσα συμβαίνουν με την διαιτησία; Τι πρόκειται να συμβεί τότε;
Να σκεφτεί κανείς ότι για την ΑΕΚ η οποία υποτίθεται έχει την μεγαλύτερη επιρροή σήμερα στην ΕΠΟ, ακούστηκαν για πρώτη φορά φέτος “φωνές” περί εύνοιας, την 18η αγωνιστική στην Τούμπα! “Φωνές” που εν τέλει δεν έχουν και ιδιαίτερη βάση. Μέχρι τώρα αντιμετωπιζόταν σε γενικές γραμμές εχθρικά από τους διαιτητές και την “έσωζε” το VAR! Και την αντιμετώπιζαν εχθρικά ίσως για τους ίδιους λόγους με τους παραπάνω: Από τον φόβο των διαιτητών μην τυχόν και κατηγορηθούν ότι την βοηθάνε.
Τα όσα έγιναν στο Περιστέρι πρέπει να προβληματίσουν τους υπόλοιπους ισχυρούς του ποδοσφαίρου ενόψει των εκλογών της ΕΠΟ. Να προβληματίσουν τις ΠΑΕ αλλά και τις Ενώσεις.
Δεν πρέπει απλώς να δουν μπροστά και το τι πιθανόν θα συμβεί με ένα “ναι σε όλα” στις κυβερνητικές πιέσεις.
Πρέπει κυρίως να δουν πίσω! Να θυμηθούν! Και έτσι, ίσως δουν κάποιες εικόνες από το μέλλον που ουδείς θέλει να βιώσει ξανά…
Εγώ να συμφωνήσω: Οι συναινέσεις είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρό μας. Όμως με τι όρους; Και με ποιους;
