Όταν τον Φεβρουάριο του 2019, το ποτήρι, ή για να γίνουμε πιο περιγραφικοί οι… κανάτες με το νερό της υπομονής, είχαν ξεχειλίσει για τα καλά, ο Ολυμπιακός πήρε την απόφαση της αποχώρησης από το ελληνικό μπάσκετ, υπήρχαν πολλοί που έκαναν λόγο για λάθος. Ασφαλώς και δεν αναφέρομαι σε όσους είναι αρεστή (για τους δικούς τους λόγους) αυτή η κατάσταση που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα, δυο και πλέον χρόνια μετά, αλλά σε ένα μέρος των φίλων των «ερυθρόλευκων».
Ομολογώ πως, ούτε όσοι ήμασταν της άποψης πως η απόφαση αυτή άργησε μερικά χρόνια, δεν φανταζόμασταν πόσα πολλά και απροκάλυπτα θα συμβούν για να δικαιωθεί απόλυτα αυτή η απόφαση. Σε όλα τα επίπεδα αποδεικνύεται καθημερινά πως το ελληνικό μπάσκετ έχει πιάσει πάτο, ή για να χρησιμοποιήσω μία ατάκα του πιο πρόσφατα αδικημένου από την κατάσταση, προπονητή του ΠΑΟΚ, Άρη Λυκογιάννη, «η γελοιότητα στο ελληνικό μπάσκετ έχει φτάσει στο ταβάνι». Προτελευταίο θύμα της κατάστασης (έχουν προηγηθεί και άλλα), είναι το γυναικείο μπάσκετ, όπου πληρώνει και αυτό την τοξικότητα, που όπως αποδεικνύεται, κάπου πρέπει να μεταφερθεί.
Και αφού ζήσαμε μια ομοσπονδία να αρνείται να κάνει εκλογές όπως όλες οι υπόλοιπες χωρίς το παραμικρό πρόβλημα, και αφού εφευρέθηκαν τραγελαφικές δικαιολογίες για να καθυστερήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, αφού ψήφοι ολόκληρου προέδρου ΕΣΑΚΕ, άλλαξαν… αιφνιδίως σε μία νύχτα και το μπάσκετ είναι στην… εντατική του πρωτοδικείου, ζήσαμε και το να μετρήσει καλάθι το οποίο μπήκε εκτός χρόνου! Με την νομότυπη δικαιολογία πως οι διαιτητές, που οι ίδιοι οι υπεύθυνοι της παρακμής όρισαν θεωρώντας τους ικανούς, συμβουλεύτηκαν μη εγκεκριμένο εξοπλισμό για να το ακυρώσουν! Αφού έσφαλαν, γιατί δεν έχουν τιμωρηθεί είναι το εύλογο ερώτημα, αλλά δεν είναι το μοναδικό.
Η ΕΟΚ που δεν φροντίζει να εκμεταλλευτεί την συγκυρία τελικού Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού για να διαφημιστεί το -αποδεδειγμένα- ανυπόληπτο γι’ αυτήν γυναικείο μπάσκετ, επιβάλλοντας την μετάδοσή του από κανονικό κανάλι ή σε γήπεδο με τον κατάλληλο εξοπλισμό -με ό,τι αυτό συνεπάγεται- αδιαφορεί για την δικαιοσύνη στο παρκέ, πετάει στον κάλαθο των αχρήστων το φύλλο αγώνα και αποφασίζει με λογική-παραλόγου. Ζήσαμε επίσης επί δυόμισι μέρες, ο ένας να πετάει την ευθύνη στον άλλον και οι ομάδες λίγες ώρες πριν το τζάμπολ του δεύτερου τελικού να μην ξέρουν -επίσημα- αν θα αγωνιστούν! Ακούσαμε επίσης ένα επίσημο μέλος ομάδας να καταγγέλλει δημόσια απειλές για την δουλειά και την ομάδα του από τον αντιπρόεδρο της ομοσπονδίας, Αριστείδη Γολέμη. Και να μην έχει ανοίξει… μύτη.
Είδαμε να αναβάλετε στο παραπέντε ο πρώτος τελικός, και ξαφνικά η μία πλευρά να έχει στο… και πέντε δύο επιπλέον παίκτριες στην διάθεσή της. Και όλα αυτά με την προετοιμασία της Εθνικής Γυναικών που έχει πολλές σημαντικές αθλήτριες από τις δύο κορυφαίες ομάδες, να έχει αρχίσει ήδη… Στο μεσοδιάστημα όλων αυτών, η προσωρινή διοίκηση της ΕΟΚ, με τον δικαστή να έχει ορίσει σε αυτή (σηκώνεις τα χέρια ψηλά!) σχεδόν όλα τα μέλη της έκπτωτης προηγούμενης, σχεδιάζει εκλογές στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ή το ΟΑΚΑ! Λες και στην απεγνωσμένη προσπάθειά της -γιατί άραγε;- να μην γίνουν οι εκλογές ή να παρακαμφθεί με το ζόρι ο ηλεκτρονικός τρόπος, δεν θα μπορούσε να ζητήσει μια ουδέτερη… έδρα, για τα μάτια του κόσμου. Και όλα αυτά, εν μέσω πολλών φημών για ντροπιαστικές διαδικασίες στο παρασκήνιο, απειλές και περιστατικά που γεννούν ακόμα περισσότερα ερωτηματικά και σε καμία περίπτωση δεν τιμούν, όχι μόνο το ελληνικό μπάσκετ, αλλά τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα.
Και όλα αυτά, με την Πολιτεία πέραν της θέσπισης κάποιων σημαντικών νόμων που τηρήθηκαν σε όλες τις ομοσπονδίες, να παρακολουθεί άπραγη, αφήνοντας να βγάλουν το… φίδι από την τρύπα οι υποψήφιοι πρόεδροι της ΕΟΚ! Που αν δεν υπήρχε η αποχώρηση του Ολυμπιακού, δεν θα βρίσκονταν ποτέ σε αυτή την θέση για να προσπαθήσουν να αλλάξουν κάτι. Το αν θα το καταφέρουν καλύτερα ή θα τα κάνουν χειρότερα είναι μία άλλη ιστορία (υπάρχουν άλλωστε βαθιές ρίζες), αλλά υπενθυμίζω πως κάποια χρόνια πριν, κανείς δεν τολμούσε να ορθώσει ανάστημα, ούτε να σκεφτεί καν το ενδεχόμενο να τεθεί αντιμέτωπος με το υπάρχων σύστημα. Που αντιστέκεται μέχρι τελευταίας ρανίδας και προσπαθεί να παίξει ρόλο και στην επόμενη μέρα. Και ας έχουν βγει οι περισσότερες ομάδες (έστω και αργά) παραπονούμενες από όλα αυτά που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, ανεξάρτητα με το τι άλλο τραγελαφικό ή μη, θα ζήσουμε τις επόμενες ημέρες, αν υπάρχει έστω και ένας, που να θέλει υγιείς διαδικασίες, πρόοδο του αθλήματος και όσο το δυνατόν περισσότερη ισονομία, που να χαρακτηρίζει ακόμα λάθος την απόφαση του Ολυμπιακού να κλείσει την πόρτα σε όλα αυτά. Που πάρθηκε με κόστος και μετά από μία δεκαετία πολλών προσπαθειών του να αλλάξει η κατάσταση και να δώσει σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες να καταλάβουν, πως με την υπάρχουσα κατάσταση, αργά ή γρήγορα, σχεδόν όλοι θα ζημιωθούν-αδικηθούν. Νομίζω πως δεν έχει μείνει κανείς πλέον…
Υ.Γ.: Πολλοί κρίνουν αρνητικά την στάση των Αγγελόπουλων να μην έχουν πάρει θέση, να μην έχουν στηρίξει κανέναν υποψήφιο όπως η αντίπαλη πλευρά και εν κατακλείδι να μην ασχολούνται ενεργά με την διαδικασία των εκλογών. Στον ελληνικό αθλητισμό που αποδεδειγμένα δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να αλλάξει ένα κατεστημένο όπως αυτό της ΕΟΚ, ίσως να είναι μονόδρομος να παίξεις με τέτοιους όρους. Το να μην ασχολείσαι όμως και να μην μπλέκεις με αυτά που κατακρίνεις, δείχνει όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, πως στόχος, δεν είναι να φτιάξεις το δικό σου «μαγαζί», αλλά να κάνει συνολικά το οικοδόμημα ένα βήμα προς τα επάνω. Ο καθένας με τις… προτιμήσεις του.