Με αφορμή τη συμπλήρωση των 53ων χρόνων ζωής του θρυλικού Michael Jordan σας παραθέτουμε ένα αφιέρωμα για την καριέρα του αλλά και για τη ζωή του.
Ο Michael Jordan γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1963 στο Brooklyn της Νέας Υόρκης. Απο πολύ μικρός του άρεσαν τα αθλήματα, με το αγαπημένο όλων του να είναι το… baseball. Όσο περνούσαν τα χρόνια βέβαια, άρχισε να τρέφει μια αγάπη για το μπάσκετ που μεγάλωνε διαρκώς.
Όσο φοιτούσε στο Γυμνάσιο ”Emsley A. Lane” γεύτηκε την πρώτη μπασκετική του απογοήτευση, καθώς κόπηκε απο την ομάδα θεωρούμενος κοντός για τη θέση του γκάρντ. Το γεγονός αυτό τον έκανε να πεισμώσει αντί να στεναχωρηθεί, μένοντας για ένα χρόνο ακόμα στην ομάδα όντας φροντιστής. Η επόμενη χρονιά ήταν τελείως διαφορετική για εκείνον καθώς θεωρήθηκε έτοιμος να παίξει στην ομάδα. Όπως φάνηκε όχι μόνο ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες , αλλά εξελίχθηκε σε ηγέτη της ομάδας. Έτσι, πολλά κολέγια έκαναν προτάσεις για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, μεταξύ αυτών και μεγάλα ονόματα, με το κολέγιο της North Carolina να βγαίνει νικητής στην κούρσα. Έμεινε εκεί για τέσσερα χρόνια και μάλιστα αναδείχτηκε ο κορυφαίος παίκτης του NCAA (Κολεγιακό πρωτάθλημα) !
Ήταν εμφανές οτι δεν μπορούσε να μείνει άλλο στο Κολέγιο, το NBA είχε ανοίξει τις πύλες του και τον περίμενε. Έγινε Draft το 1984, σε ένα Draft που συμμετείχαν μεταξύ άλλων κι άλλα μεγάλα ονόματα όπως ο Hakeem Olajuwon και ο Sam Bowie. Ήταν αυτονόητο ότι οι Rockets θα επέλεγαν στο νούμερο ένα τον Olajuwon , με τους Blazers να έχουν την επιλογή του Jordan ή του Bowie στο νούμερο δύο, διαλέγοντας τελικά τον δεύτερο. Έτσι οι Blazers έγραψαν ιστορία κάνοντας, δίχως να το ξέρουν, την μεγαλύτερη γκάφα που έχει γίνει ! Επιλέχθηκε απο τους Chicago Bulls τελικά στο νούμερο τρία του Draft με τους οποίους και έγραψε ιστορία.Ήδη απο τη ρούκι χρονιά του έδειξε τα αθλητικά του προσόντα και την αποφασιστικότητα του, τελειώνοντας τη σεζόν με 28.2 πόντους, 6.5 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ και 2.4 κλεψίματα μέσο όρο και αναδείχτηκε ”Ρούκι της χρονιάς”. Την επόμενη χρονιά, αν και είχε ένα σοβαρό τραυματισμό, ξεχώρισε για την καταπληκτική του παράσταση απέναντι στους Celtics του Larry Bird σκοράροντας 63 πόντους, δίχως όμως να μπορέσει να πανηγυρίσει τον τίτλο στο τέλος της χρονιάς.
Αφού θεωρούταν ήδη θρύλος απο την απόμενη χρονιά, τη σεζόν 1987/88 έφτασε κοντά στο πρωτάθλημα αλλά δεν τα κατάφερε ενάντια στην θρυλική ομάδα των Detroit Piston τους ”Bad Boys” οι οποίοι πανηγύρισαν στο τέλος τον τίτλο ακολουθώντας ειδική τακτική για τον Jordan, τους επονομαζόμενους ” Jordan Rules”. Τη σεζόν 90-91 κατάφερε να πάρει εκδίκηση απο το Detroit κάνοντας τα πάντα στο παρκέ εκείνη τη χρονιά και πανηγυρίζοντας στο τέλος το δαχτυλίδι εναντίον των Piston με 4-0 νίκες ! Η κυριαρχία των Bulls συνεχίστηκε για δυο ακόμη χρόνια, κερδίζοντας δυο πρωταθλήματα. Το καλοκαίρι του 1993,μετά τη δολοφονία του πατέρα του James Jordan ανακοίνωσε την απόσυρση του απο την ενεργό δράση και αποφασίζοντας οτι θα ασχοληθεί με το baseball ! Δεν μπορούσε να μείνει μακριά απο τη μεγάλη του αγάπη όμως, ανακοινώνοντας τη χρονιά 94-95 το πολυπόθητο ” I’m Back” ! ξεκινώντας προπονήσεις με την ομάδα που τον καθιέρωσε, τους Bulls. Το Chicago είχε ήδη αποσύρει τη φανέλα του με το νούμερο 23 με συνέπεια να καταλήξει στο νούμερο 45. Εκείνη τη χρονιά έδειχνε εμφανώς οτι δεν ήταν στην ιδανική για εκείνον φόρμα. Την επόμενη χρονιά απλά άλλαξαν τα πάντα… Με την προσθήκη και του Dennis Rodman οι Bulls έμιαζαν ανίκητοι και άτρωτοι τελειώνοντας τη σεζόν με ρεκόρ 72-10 που είναι και το καλύτερο στην ιστορία του NBA και πανηγυρίζοντας φυσικά το πρωτάθλημα ! Τις επόμενες χρονιές κατέκτησε ακόμα δυο πρωταθλήματα και έφτασε τα έξι συνολικά στην καριέρα του. Έτσι μετά τις επιτυχίες αποφάσισε να βάλει τέλος στην καριέρα του για δεύτερη φορά. Δεν ήταν όμως ούτε αυτή η τελευταία του…
Δυο χρόνια αργότερα (το 2001) υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τους Wizards μένοντας εκεί για δυο χρόνια συνολικά και καταφέρνοντας και τις δυο χρονιές να χριστεί all-star ! Πολύ ήταν αυτοί που τον έκριναν για το γεγονός οτι σε μεγάλη μπασκετική ηλικία γύρισε στην ενεργό δράση, αλλά εκείνος δεν νοιαζόταν επειδή του άρεσε να παίζει μπάσκετ.
Η τελευταία του εμφάνιση ήταν στις 16 Απριλίου του 2003 με το κοινό να τον καταχειροκροτεί αναγνωρίζοντας τι έχει προσφέρει, όχι μόνο στο NBA αλλά και γενικά στον αθλητισμό. Ήταν κάτι το οποίο το άξιζε, και δικαίως χαρακτηρίζεται ο κορυφαίος της ιστορίας.
Αθανασούλης Κωνσταντίνος