Ως ζώο, ο ταύρος θεωρείται από πολλές θρησκείες σύμβολο δύναμης και γονιμότητας, ενώ έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για αρκετούς καλλιτέχνες (ζωγράφους κυρίως). Θα πει κάποιος «και πού κολλάει αυτό με το θέμα μας;». Μα το σχετικό αφιέρωμα που θα διαβάσετε, γίνεται για έναν «ταύρο» εντός παρκέ.

Αυτό είναι άλλωστε το παρατσούκλι του Γιόνας Ματσιούλις, ο οποίος ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση μετά από μια σπουδαία καριέρα 19 ετών, κατά την οποία κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Με το ιδιαίτερο στυλ που σούταρε (και ήταν δύσκολο να δεχθεί τάπες), με το κρύο αίμα και την εργατικότητα που τον χαρακτήριζε, αλλά και με τη μαχητικότητα που τον συνόδευε σε όλους τους «πολέμους» που έδωσε στη ζωή του, ο Λιθουανός φόργουορντ ήταν μια φιγούρα που μένει χαραγμένη στις μνήμες όλων των φίλων του μπάσκετ.

Το δύσκολο ξεκίνημα

Λίγο πριν από την… ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 1985, ήρθε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι στο Κάουνας της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Στις 10 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς γεννήθηκε ο «ήρωας» του αφιερώματος, Γιόνας Ματσιούλις, ο οποίος έκανε δεύτερη πατρίδα του τη χώρα μας.

Ο Λιθουανός φόργουορντ αποφάσισε να ασχοληθεί με την… πορτοκαλί μπάλα, την οποία «τίμησε» και υπηρέτησε με πίστη. Σε μια χώρα που ζει και αναπνέει για το μπάσκετ, ο «ταύρος» αποφάσισε να κάνει τα πρώτα του βήματα στη Ζαλγκίρις. Από το 2002 μέχρι το 2004 αγωνίστηκε στη δεύτερη ομάδα της, ωστόσο το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο το υπέγραψε με τη Νεβέζις το 2004.

Μετά από μια εξαιρετική σεζόν με τον άσημο σύλλογο της Κενταϊνιάι (13,6 πόντοι και 5,8 ριμπάουντ/μέσο όρο) ήρθε η ώρα της επιστροφής στη «μαμά» Ζαλγκίρις: το 2005 υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με την ομάδα του Κάουνας και κάπου εκεί άρχισε να λάμπει το άστρο του. Μάλιστα, εκείνο το καλοκαίρι ήταν μέλος της εθνικής Under-21 της χώρας του, με την οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής επικρατώντας 65-63 της Εθνικής μας (με Μαυροκεφαλίδη, Ξανθόπουλο, Βασιλειάδη, Βασιλόπουλο και Βουγιούκα) στον τελικό.

Παρεμπιπτόντως, MVP εκείνης της διοργάνωσης αναδείχθηκε ένας συμπατριώτης του που αποσύρθηκε πρόσφατα, ο Ρενάλντας Σεϊμπούτις, που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό (2005-08) και στο Μαρούσι (2006-07). Άλλωστε, η «σύνδεση» του Ματσιούλις με τη χώρα μας ξεκίνησε από το 2003, όταν και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο U19 της Θεσσαλονίκης. Κλείνουμε την παρένθεση…

Η επιστροφή στο Κάουνας

Επιστρέφουμε στη Ζαλγκίρις, με την οποία ο Γιόνας κατέκτησε δύο εγχώρια νταμπλ (2007 και 2008), αλλά και δύο πρώτες θέσεις στη Βαλτική λίγκα (2006, 2008). Ειρήσθω εν παρόδω πανηγύρισε και το χάλκινο μετάλλιο με την εθνική Ανδρών στο Ευρωμπάσκετ του 2007. Οι αξιόλογες εμφανίσεις του προσέλκυσαν το ενδιαφέρον μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων το 2009, με την Αρμάνι Μιλάνο να του προσφέρει συμβόλαιο 1,2 εκατ. ευρώ για δύο χρόνια.

Με την ιταλική ομάδα, ο δυναμικός φόργουορντ είδε και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Στην πρώτη του σεζόν είχε ενεργό ρόλο στα σχέδια του Μπούκι, ωστόσο στη δεύτερη χρονιά του τραυματίστηκε στο γόνατο και απουσίασε για αρκετούς μήνες. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην ανανεωθεί το συμβόλαιό του το 2011 και να μείνει ελεύθερος.

Στήριγμά του σε εκείνη τη δύσκολη φάση της ζωής του η σύντροφός του, Αγκνέ, ενώ η αγωνιστική επιστροφή του ήρθε τον Φεβρουάριο του 2012 στην άσημη Μπαλτάι της χώρας του, όπου αγωνίστηκε με μηδενικό συμβόλαιο. Δύο μήνες μετά υπέγραψε με τη Σιένα, όπου βρήκε τους συμπατριώτες του, Καουκένας και Λαβρίνοβιτς, αλλά και τον Νίκο Ζήση. Με τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ιταλίας αγωνίστηκε σε 4 αγώνες και έδειξε ότι ξεπέρασε πλήρως τον τραυματισμό του και ότι μπορεί να σταθεί στο υψηλό επίπεδο.

Με το «τριφύλλι» στο στήθος

Το καλοκαίρι του 2012, ο Παναθηναϊκός -που βρισκόταν σε φάση αναδόμησης- και ο Αργύρης Πεδουλάκης εμπιστεύτηκαν τον Ματσιούλις για μια θέση στο «3» και στο «4». Ο Λιθουανός συνέχισε να φοράει τα πράσινα και προσέφερε τα μέγιστα στο «τριφύλλι», ενώ αγαπήθηκε από τους φίλους της ομάδας για το πάθος και την αυταπάρνησή του.

Με τους «πράσινους» κατέκτησε δύο διαδοχικά νταμπλ (2013, 2014) δίνοντας το 100%, με πιο χαρακτηριστική στιγμή την παρουσία του στον 3ο τελικό του 2014, όπου αγωνίστηκε με διάστρεμμα. Το καλοκαίρι του 2014, οι πρωταθλητές Ελλάδας γύρισαν σελίδα και εμπιστεύτηκαν τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο οποίος δεν είχε στα πλάνα του τον 29χρονο τότε φόργουορντ.

Η «βασίλισσα» στο προσκήνιο

Η Ρεάλ Μαδρίτης άδραξε την ευκαιρία και τον έκανε δικό της. Στη «βασίλισσα» αγωνίστηκε για 4 περίπου χρόνια, ενώ είχε συμπληρωματικό ρόλο. Παρ’ όλα αυτά, αποδείχθηκε από τους πλέον χρήσιμους παίκτες στη φαρέτρα του Λάσο, ειδικά στην πορεία προς την κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2015.

Στον τελικό της Μαδρίτης είχε μια «κοκορομαχία» με τον Σπανούλη, με τον οποίο είχε προηγούμενα από τις κόντρες των «αιωνίων». «Στο τέλος του αγώνα ο Σπανούλης είχε κόντρα και με τον Ρούντι. Ο Σπανούλης μου είπε πως είμαι ένα τίποτα στον κόσμο του μπάσκετ. Να απολαύσω τη νίκη μου, αλλά δεν με ξέρει κανείς. Του είπα πως αυτός ξέρει και αυτά τα λέει γιατί έχει χάσει όλους τους τελικούς απέναντί μου. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Του… τα έδειξα, ναι. Ήταν μια στιγμή γεμάτη συναίσθημα. Ένιωσα προσβεβλημένος, μου είπε πως είμαι ηλίθιος και πως δεν με ξέρει κανένας στον κόσμο του μπάσκετ. Ξέρει τουλάχιστον τώρα», είπε αργότερα ο ίδιος.

Στο μεταξύ, η πενταετία 2010-15 ήταν γεμάτη επιτυχίες για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, αφού κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και δύο ασημένια στα Ευρωμπάσκετ του 2013 και του 2015. Το 2015 κατέγραψε μία ακόμα διάκριση, αφού βραβεύτηκε ως ο Λιθουανός μπασκετμπολίστας της χρονιάς!

Η θητεία του στους «μερένγκες» ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2018, καθώς εκείνη τη σεζόν ο χρόνος του περιορίστηκε αισθητά. Λίγες ημέρες μετά υπέγραψε στη Λοκομοτίβ Κουμπάν, όπου αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Σάσα Ομπράντοβιτς (9,5 πόντοι και 6 ριμπάουντ/μέσο όρο σε 10 αγώνες στη VTB League).

Ο γυρισμός στην Αθήνα και η ΑΕΚ

Οι Ρώσοι δεν ήθελαν να του προσφέρουν νέο συμβόλαιο και το καλοκαίρι ήρθε η επιστροφή στη δεύτερη πατρίδα του, όπου γεννήθηκε το ένα από τα τρία παιδιά του. Τον Αύγουστο του 2018 η ΑΕΚ ανακοίνωσε την απόκτηση του Ματσιούλις, που γυρίζει στην αγαπημένη του Αθήνα και σε ένα γνώριμο περιβάλλον (ΟΑΚΑ).

Με την Ένωση θα κατακτήσει ένα Κύπελλο Ελλάδας (2020) και το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 2019, ενώ ο σοβαρός τραυματισμός του στο πρώτο ματς με την Μπάμπεργκ για τους «8» του Basketball Champions League ήταν και ο πλέον σημαντικός λόγος που η ομάδα του Μπάνκι αποκλείστηκε από το Final Four της διοργάνωσης, αλλά και δεν προκρίθηκε στους τελικούς του πρωταθλήματος.

Ο Λιθουανός πάντως κατάφερε να γίνει ο πρώτος ξένος παίκτης στην ιστορία του «Δικεφάλου» σε εύστοχα τρίποντα, ενώ έγινε μέλος του κλειστού κλαμπ των ξένων που έχουν αγωνιστεί για 3 διαφορετικές σεζόν με την κιτρινόμαυρη φανέλα.

Στην ΑΕΚ απέκτησε ηγετικό ρόλο και αγαπήθηκε αρκετά από τους φίλους της ομάδας, ωστόσο δεν ήρθε η πολυπόθητη υπέρβαση και η σχέση των δύο πλευρών ολοκληρώθηκε άδοξα και με πικρή γεύση λόγω των οικονομικών ζητημάτων που προέκυψαν.

Η ουσία είναι ότι ο «ταύρος» αποφάσισε να αποσυρθεί από τις μάχες που έδινε στις αρένες του μπάσκετ και να αφοσιωθεί στην πολυαγαπημένη του οικογένεια. Πολλοί τον αγάπησαν, ελάχιστοι τον μίσησαν, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως έδινε το 101% των δυνάμεών του όταν αγωνιζόταν και κατάφερνε πάντα να ξεπερνάει τις δυσκολίες που έβρισκε μπροστά του…

Το παλμαρέ του:

Με τους συλλόγους

1 Ευρωλίγκα (2015)

2 Διηπειρωτικά Κύπελλα (2015, 2019)

2 πρωταθλήματα Ελλάδας (2013, 2014)

3 Κύπελλα Ελλάδας (2013, 2014, 2020)

2 πρωταθλήματα Ισπανίας (2015, 2016)

3 Κύπελλα Ισπανίας (2015, 2016, 2017)

1 πρωτάθλημα Ιταλίας (2012)

3 πρωταθλήματα Λιθουανίας (2006, 2007, 2008)

2 Κύπελλα Λιθουανίας (2007, 2008)

2 Κύπελλα Βαλτικής Λίγκας (2006, 2008)

Με την εθνική Λιθουανίας

1 χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Κύπελλο (2010)

2 ασημένια μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ (2013, 2015)

1 χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ (2007)

1 χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Κύπελλο U21 (2005)

1 ασημένιο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Κύπελλο U19 (2003)

1 ασημένιο μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ U20 (2005)

1 χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ U20 (2004)