Ημέρα μίας ιστορικής επετείου είναι αυτή που ξημέρωσε σήμερα για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι», 25 χρόνια πριν, νικούσαν με το εμφατικό 73-38 τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ στον 5ο τελικό των πλέι οφ και κατέκτησαν το όγδοο πρωτάθλημα της ιστορίας τους και τέταρτο συνεχόμενο τότε.

Ένα παιχνίδι που αναμφίβολα έχει μείνει ανεξίτηλο στις μνήμες των ελλήνων φιλάθλων, καθώς εκτός από το μεγάλο εύρος της διαφοράς (35 πόντοι), σημαδεύτηκε πριν και μετά από πολλά γεγονότα που χάραξαν σε μεγάλο βαθμό την ιστορία και το μέλλον των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός, με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο του, επέβαλε ολοκληρωτικά την κυριαρχία του, κάνοντας ρεκόρ σε υπέρ του διαφορά κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στην κορυφή παραμένει βέβαια το +42 του 1977, όμως το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν για το Kύπελλο.

Το γεγονός που στιγμάτισε το παιχνίδι στον μεγαλύτερο βαθμό, είναι η αιφνιδιαστική αποχώρηση του Ντομινίκ Γουίλκινς για τις ΗΠΑ λίγες ώρες πριν το τζάμπολ. Ο Αμερικανός σούπερ σταρ, δεν διατηρούσε καθόλου καλές σχέσεις με τον προπονητή των «πράσινων», Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ενώ δεν μπόρεσε να βοηθήσει ούτε στον τέταρτο τελικό του ΟΑΚΑ, καθώς είχε τραυματιστεί στο τρίτο παιχνίδι της σειράς στο ΣΕΦ. Η απουσία του «Human Highlight Film», όπως ήταν φυσικό είχε αναστατώσει στο έπακρο τον Παναθηναϊκό, που υπέκυψε με… κάτω τα χέρια στην ανωτερότητα και την διάθεση του αντιπάλου του να διατηρήσει τα σκήπτρα.

Η νίκη του Ολυμπιακού και η στέψη του, πήρε μεγαλύτερη αξία, καθώς ο Παναθηναϊκός είχε επιστρέψει θριαμβευτής από το Παρίσι, όπου κατέκτησε το πρώτο κύπελλο Πρωταθλητριών, στην ιστορία των ελληνικών ομάδων. Λίγες ημέρες νωρίτερα, οι «πράσινοι» είχαν πάρει και το κύπελλο και ήταν μία ανάσα από το triple crown.

Τρίποντη εκτέλεση της «ζώνης»

Αγωνιστικά, ο συγκεκριμένος τελικός είναι από τους ελάχιστους των δύο «αιωνίων» που δεν αντέχει ιδιαίτερης κριτικής. Η επιλογή του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς να χρησιμοποιήσει άμυνα «ζώνης», τιμωρείται σε κάθε ευκαιρία από τον Ολυμπιακό, που τελειώνει το πρώτο ημίχρονο με 7/9 τρίποντα. Στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου οι «ερυθρόλευκοι» προηγούνται 30-12 και στο τέλος του 45-23. Ρίβερς, Σιγάλας, Τάρλατς, Μπέρι και Νάκιτς φορτώνουν συνεχώς το καλάθι των «πράσινων», που δεν μπορούν να παρουσιαστούν ανταγωνιστικοί σε κανένα σημείο του αγώνα.

Σαν να μην κατέβηκαν ποτέ, σαν κάτι να τους έχει… παρασύρει. Το τελικό 73-38 γράφεται στην ιστορία και για έναν ακόμα λόγο, καθώς οι 38 πόντοι που σημείωσε ο Παναθηναϊκός, αποτελούν το αρνητικότερο ρεκόρ στην ιστορία της Α1. Για την ιστορία, οι πόντοι των δύο ομάδων είχαν ως εξής:

Ολυμπιακός (Ιωαννίδης): Μπακατσιάς 3, Σιγάλας 10, Μπέρι 10, Νάκιτς 12, Φασούλας 8, Τόμιτς, Τάρλατς 14, Ρίβερς 16

Παναθηναϊκός (Μάλκοβιτς): Αλβέρτης 10, Σοκ 3, Κούουσμα 2, Οικονόμου 6, Γιαννάκης 6, Βράνκοβιτς 5, Σταυρακόπουλος 4, Πετσάρσκι 2

Τα… παρασκήνια του ντέρμπι

Η εξέλιξη του αγώνα και η μεγάλη διαφορά στο σκορ, έδωσε την ευκαιρία στους φίλους του Ολυμπιακού για ένα άνευ προηγουμένου πικάρισμα στους αντιπάλους. Σε μία προσπάθεια να μειώσουν την τεράστια μεταγραφή του Ντομινίκ Γουίλκινς, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν φωνάξει πολλές φορές το σύνθημα: «ήρθες στην Ελλάδα για πικνίκ, Ντομινίκ, Ντομινίκ». Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, η απουσία του Αμερικανού παίκτη τους έδωσε «πάτημα» για να το χρησιμοποιήσουν ακόμα περισσότερες φορές, ενώ το παιχνίδι έγινε με την παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων στο ΣΕΦ όπως γινόταν πάντοτε εκείνα τα χρόνια. Χωρίς μάλιστα να συμβεί το παραμικρό εκείνη την βραδιά.

Οι φίλοι του Ολυμπιακού καλούσαν επίσης ειρωνικά τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς να βάλει μέσα τον… Αρλάουκας (ο οποίος νωρίτερα είχε γίνει σύνθημα των παναθηναϊκών επειδή με την Ρεάλ είχε νικήσει τον Ολυμπιακό), ενώ από την… ημερήσια διάταξη δεν έλειψαν συνθήματα για την πράσινη ΠΑΕ και το κύπελλο που είχε κατακτήσει ο Παναθηναϊκός στο Παρίσι. Τα όρια μάλιστα ξεπεράστηκαν, όταν από τα μεγάφωνα κάποιος είχε την κακή ιδέα να ειρωνευτεί τον παίκτη των «πράσινων» τότε, Παναγιώτη Γιαννάκη, λέγοντας: «χάθηκε μασέλα ηλικιωμένου κυρίου».

Στην τελευταία φάση του αγώνα, ο Γιάννης Ιωαννίδης δίνει εντολή στον Γιώργο Σιγάλα να μην σουτάρει ως ένδειξη σεβασμού, ο διεθνής γκαρντ δείχνει να τον ακούει, όμως επειδή ο κόσμος ήθελε double score, ο διεθνής γκαρντ υπέκυψε στον πειρασμό αλλά το τρίποντο δεν βρήκε στόχο. Ακολούθησε όπως ήταν φυσικό τρομερό πανηγύρι για την απονομή και την κατάκτηση του τίτλου στο ΣΕΦ, αλλά και στους δρόμους του Πειραιά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

«Μην υποτιμάτε την καρδιά του πρωταθλητή»

Στο τελευταίο, όπως αποδείχθηκε, παιχνίδι του Γιάννη Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό, πριν την επιστροφή του το 1999, ο «ξανθός» χρησιμοποιεί στην συνέντευξη Τύπου του αγώνα μία από τις χαρακτηριστικότερες φράσεις του. «Είχα πει να μην υποτιμούν κάποιοι την καρδιά του πρωταθλητή, αφού οι παίκτες μου από μικροί κολυμπούν στα βαθιά και τα καταφέρνουν. Αυτά τα παιδιά από 18 χρόνων μυήθηκαν στο να νικούν και να παίρνουν πρωταθλήματα. Παίξαμε καταπληκτική άμυνα και περιορίσαμε τα ατού του Παναθηναϊκού. Ξέραμε ότι η δύναμη του αντιπάλου μας βρισκόταν στο περιφερειακό σουτ και καταφέραμε να το περιορίσουμε», ήταν τα λόγια του.

Ο Γιώργος Σιγάλας τόνιζε περιχαρείς πως ο Ολυμπιακός απέδειξε ποια ήταν η καλύτερη ομάδα και ο Νίκος Οικονόμου, παραδεχόταν πως ο Παναθηναϊκός τα… παράτησε από τα μέσα του πρώτου ημιχρόνου. Όσο για τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, άφησε άπαντες άφωνους με τα λεγόμενά του: «Εγώ θα κοιμηθώ ήσυχα, χωρίς τύψεις. Ετοίμασα την ομάδα όσο καλύτερα μπορούσα. Μπορεί οι παίκτες να πουν ότι έλειπε ο Γουίλκινς, όμως αυτοί που ήταν; Καθήκον των υπολοίπων ήταν να τα δώσουν όλα και δεν το έκαναν. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος σε όλη τη διάρκεια της περιόδου και πήρε δίκαια τον τίτλο. Θα ήταν αδικία να τον χάσει. Συγχαρητήρια στον Γιάννη Ιωαννίδη και την ομάδα του. Πάντως, δεν μου είχε τύχει ποτέ να χάσω ένα παιχνίδι από το πρώτο δευτερόλεπτο. Εγώ ντρέπομαι για την εμφάνισή μας, αλλά το θέμα είναι αν ντρέπονται και οι παίκτες μου».

Η επόμενη μέρα

Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει συνήθως για νικητή και ηττημένο μίας σεζόν, η νέα σεζόν λειτούργησε εντελώς αντίστροφα για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Ο Γιάννης Ιωαννίδης λίγες ώρες μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι-ορόσημο, αποχωρεί από την τεχνική ηγεσία των «ερυθρόλευκων», επικαλούμενος τον ψυχισμό του για όλα όσα έγιναν εκείνη την σεζόν, σε μία απόφαση που αποδείχθηκε πως είχε παρθεί αρκετές μέρες πριν και ανεξάρτητα με το τι θα γινόταν στον τελικό. Ακόμα και στους πανηγυρισμούς στα αποδυτήρια, είναι εμφανής η «παγωμάρα» στις σχέσεις του με το μεγάλο αφεντικό της ομάδας τότε, Σωκράτη Κόκκαλη.

Αντιθέτως, ο Παναθηναϊκός που βάσει ελληνικής συνήθειας-λογικής σε ανάλογες περιπτώσεις θα είχε στείλει… αδιάβαστο τον προπονητή του -35, η διοίκηση όχι απλά διατηρεί στην τεχνική ηγεσία του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς αλλά του δίνει και εν λευκώ την ομάδα που αλλάζει στο έπακρο το ρόστερ της, με αποτέλεσμα την επόμενη σεζόν αποτύχει παταγωδώς σε όλες τις διοργανώσεις. Πολλοί λοιπόν θα κάνουν μετέπειτα λόγο για δεύτερη… διάλυση, μετά την ιστορική πρώτη στο παρκέ του ΣΕΦ…