«Εκεί που το αδύνατο, έγινε δυνατό». «Το θαύμα των θαυμάτων». «Η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία της Ευρωλίγκας». «Τα… μωρά του Ντούσαν Ίβκοβιτς στην κορυφή της Ευρώπης». Αυτές και δεκάδες άλλες φράσεις, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε όλα τα αφιερωματικά κείμενα που γράφτηκαν και θα γραφτούν σαν σήμερα 13 Μαίου, οπότε και ο Ολυμπιακός το 2012 κατέκτησε την πιο μαγική κούπα στην ιστορία του.

Του Νίκου Ζέρβα

Το αλησμόνητο 62-61 του τελικού κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έστειλε στα ουράνια τους φιλάθλους της ομάδας και θα μείνει βαθιά χαραγμένο στις μνήμες των φίλων του μπάσκετ. Σε μία σεζόν που το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός κινδύνευσε να μείνει χωρίς ιδιοκτήτες, οι οποίοι αποφάσισαν τελικά να μείνουν, αλλά με κατακόρυφη μείωση του μπάτζετ, κανείς δεν περίμενε αυτό που θα ζούσαμε εκείνη την Κυριακή του Μαίου. Η ομάδα πέρασε από σαράντα… κύματα, κινδύνευσε να μείνει εκτός από την πρώτη φάση, όμως έμεινε όρθια, γιγαντώθηκε και κατάφερε το φαινομενικά ακατόρθωτο. Ανατρέποντας μάλιστα διαφορά 19 πόντων στον τελικό απέναντι στο θηρίο της ΤΣΣΚΑ…

Όλα αυτά έχουν ειπωθεί, έχουν αναλυθεί και θα θρυλούνται για πολλά ακόμα χρόνια, καθώς ευτυχώς η τεχνολογία είναι διαθέσιμη για να θυμίζει στον οποιοδήποτε τι έγινε τότε. Ο bwin ΣΠΟΡ Fm 94,6 ήταν φυσικά και σε αυτό το μεγάλο γεγονός και μάλιστα με πολυπληθή αποστολή που σας μετέφερε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά (πρωτοπόροι της web tv γαρ) όλες τις εξελίξεις από την Κωνσταντινούπολη. Ας θυμηθούμε όμως κάποια χαρακτηριστικά στιγμιότυπα εκτός μπάσκετ, που σημάδεψαν τον υπογράφοντα εκείνο το πενθήμερο στην τουρκική πόλη.

Ξύλο σε… καφετέρια

Μην προτρέχετε, θα διαβάσετε για τα επεισόδια των οπαδών παρακάτω. Εδώ μιλάμε για άλλο βίωμα, ιδιαίτερα τρομακτικό και αυτό. Σε μία απόπειρα ξεκούρασης-διασκέδασης το βράδυ της Πέμπτης πριν τους ημιτελικούς, επιλέξαμε ένα φαινομενικά ήσυχο μαγαζί με τους συναδέλφους για να πιούμε ένα ποτό. Η αίσθηση ασφάλειας έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν για να μπούμε στον υπαίθριο χώρο, περάσαμε από έλεγχο… αεροδρομίου. Λίγη ώρα μετά όμως εκτυλίχθηκε μπροστά μας σκηνικό ταινίας.

Δύο παρέες Τούρκων που ήταν στο μαγαζί, και κάθονταν δέκα μέτρα μακριά μας, ήρθαν στα χέρια με άγριο ξύλο, καρεκλιές, ενώ ένας εξ’ αυτών έσπασε ένα μπουκάλι στο κεφάλι του… αντιπάλου του. Ευτυχώς, με την επέμβαση των security τα πράγματα ηρέμησαν, με τους εμπλεκόμενους να επιβιβάζονται μετά από λίγη ώρα σε αστυνομικό αυτοκίνητο για τα περαιτέρω. Οι πρώτες ώρες παραμονής στην Πόλη ήταν λοιπόν επεισοδιακές. Για όσους αναρωτιέστε γιατί… πλακώθηκαν, η πιθανότερη αιτία είναι επειδή κάποιος από την μία παρέα, κοίταξε μια από τις γυναίκες της άλλης…

Η εκπομπή που γράφτηκε ξανά

Έχοντας μαζέψει υλικό, συνεντεύξεις και στιγμιότυπα από τις τελευταίες προπονήσεις των τεσσάρων φιναλίστ, μαζί με τους Χρήστο Ρομπόλη και Βασίλη Μοιρώτσο, μεταβαίνουμε το πρωί της Παρασκευής στο «Σινάν Ερντέμ» για να γράψουμε εκπομπή που θα στέλναμε στα κεντρικά της Καλλιθέα για μοντάζ. Η δουλειά γίνεται, γράφουμε, όμως κανείς δεν σκέφτεται να τσεκάρει τον ήχο στην κάμερα. Έχοντας… ξεχυθεί στους δρόμους της Πόλης για λίγο τουρισμό, χτυπάει το τηλέφωνο που μας ενημερώνει πως το μικρόφωνο δεν λειτούργησε…

Όλη η ομάδα μετά την πρώτη ξενέρα, αποφασίζει το επαγγελματικά αυτονόητο. Γυρίζουμε πίσω! Στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης με την τρομερή κίνηση, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Όποιος δεν έχει μυαλό όμως, έχει… πόδια.

Πολεμικό… ρεπορτάζ

Τρία χρόνια μετά την πιο πρόσφατη συνύπαρξη σε Final Four στο Βερολίνο, όπου ελέω γερμανικής αστυνομίας δεν είχε ανοίξει… μύτη, στην Κωνσταντινούπολη τα πράγματα ήταν εκτός ελέγχου. Σημειώθηκαν πολλά επεισόδια στους δρόμους γύρω από την Αγιά Σοφιά, αλλά και έξω από το γήπεδο την ημέρα του τελικού. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού (πιο οργανωμένα) και του Ολυμπιακού… διαφήμισαν την Ελλάδα και επί τουρκικού εδάφους με τα κατορθώματά τους, ενώ συμπλοκές έγιναν και στην πλατεία Ταξίμ, ανάμεσα σε οπαδούς των «πράσινων» με αυτούς της Φενέρμπαχτσε.

Υπήρχαν βέβαια και αρκετοί λιγότερο θερμόαιμοι, που φορώντας φανέλες των ομάδων τους έβγαζαν μαζί φωτογραφίες και απόλαυσαν τα παιχνίδια μαζί. Αυτό που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, είναι η παθητική στάση της τουρκικής Αστυνομίας, που έχει την φήμη της σκληρής στην καταστολή τέτοιων γεγονότων.

Ποδοσφαιρικοί πανηγυρισμοί

Μπορεί οι Έλληνες που ήμασταν στην Πόλη να κινούμασταν σε ρυθμούς Final Four μπάσκετ, όμως οι Τούρκοι φίλαθλοι, κυρίως των Γαλατάσαραϊ και Φενέρμπαχτσε, είχαν τον… καημό τους για το ποδόσφαιρο. Μεταξύ των ημιτελικών και των τελικών, υπήρχε ντέρμπι Φενέρμπαχτσε-Γαλατάσαραϊ για τα πλέι οφ όπου κρινόταν ο τίτλος. Η Πόλη ζούσε όλη την ημέρας σε αυτούς τους ρυθμούς με χιλιάδες κόσμου στους δρόμους. Λίγο μετά το τέλος του 0-0 που έστεψε την «Τσιμ Μπομ» πρωταθλήτρια μετά από 4 χρόνια, το πανηγύρι που ακολούθησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ήταν ανεπανάληπτο.

Ο Τούρκος σερβιτόρος που έγινε Ολυμπιακός

Σε ένα από αγαπημένα εστιατόρια της Πόλης (Gelik) πλάι στον Βόσπορο, όπου τρώνε όποτε παίζουν οι ελληνικές ομάδες παράγοντες των ομάδων μας αλλά και δημοσιογράφοι, ένας σερβιτόρος έψαχνε απεγνωσμένα εισιτήρια για τον τελικό. Έπειτα από προσπάθεια, αν δεν κάνω λάθος του τότε Γενικού Διευθυντή της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Χρήστου Σταυρόπουλου, τα εισιτήρια βρέθηκαν. Ο εν λόγω σερβιτόρος, έχει γίνει από τότε οπαδός του Ολυμπιακού μετά από αυτό που έζησε και για να ευχαριστήσει τους ανθρώπους της ομάδας, αλλά και εμάς, κάνει τα πάντα για να εξυπηρετήσει όποτε επισκεπτόμαστε το μαγαζί. Με τα λίγα αγγλικά που ξέρει, μας έχει εκμυστηρευτεί πως ποτέ στην ζωή του δεν έχει ζήσει από κοντά τέτοια ανατροπή σκορ, τέτοιο πάθος και τέτοιο παλμό σε εξέδρα.

Η… πεσμένη κονσόλα στο πεταχτάρι του Πρίντεζη

Όπως και όλοι όσοι περιέγραφαν αυτό τον τελικό, μαζί με τον Χρήστο Ρομπόλη είχαμε σχεδόν συμβιβαστεί στην ιδέα της ήττας όταν η ΤΣΣΚΑ πέρασε μπροστά με 19 πόντους. Φάση με την φάση, λεπτό με το λεπτό και όσο η ανατροπή φαινόταν να έρχεται, η ελπίδα αναζωπυρώθηκε. Καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, ένας πιτσιρικάς που μοίραζε τα στατιστικά, είχε κουνήσει τα καλώδια της κονσόλας από την οποία κάναμε την μετάδοση, αλλά δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία. Όταν η μπάλα από το πεταχτάρι του Πρίντεζη αναπαύτηκε στο διχτάκι, η κραυγή μου «ναααιιιιιιιιι», κατάφερε αυτό που φιλότιμα προσπαθούσε στα πήγαινε-έλα του ο πιτσιρικάς.

Έριξε την κονσόλα από τα ντεσιμπέλ! Για περίπου ένα λεπτό η σύνδεση με το στούντιο είχε διακοπεί, χωρίς να το αντιληφθούμε κατευθείαν, με αποτέλεσμα ο τίμιος Νικόλας Ακτύπης που είχε εκπομπή, να περιγράφει τα τελευταία 0,7 δευτερόλεπτα και τα πρώτα πανηγύρια που ακολούθησαν από την Ελλάδα! Από την… ταραχή και την συγκίνηση για αυτό που μόλις είχε εκτυλιχθεί μπροστά στα μάτια μου, αδυνατούσα να θυμηθώ αρχικά το τηλέφωνο επικοινωνίας που έπρεπε να καλέσω για να συνδεθώ ξανά. Χαλάλι…

Ο δακρυσμένος Σπανούλης

Όταν η μετάδοση ολοκληρώθηκε, ακολούθησε ρεπορτάζ στα αποδυτήρια. Θυμάμαι μία προς μια τις στιγμές, τις φράσεις και όλα όσα εκτυλίχθηκαν. Η πρώτη εικόνα ήταν αυτή του Βασίλη Σπανούλη να πηγαίνει δακρυσμένος στην συνέντευξη Τύπου, με τα δύο τρόπαια (MVP και κύπελλο). Πριν από δύο χρόνια είχε πάρει μία απόφαση ζωής αφήνοντας μία ομάδα (Παναθηναϊκός) που ήταν ήδη πρωταθλήτρια υπό -και- την καθοδήγησή του και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τα είχε καταφέρει και με τον Ολυμπιακό, υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες αουτσάιντερ. Η δικαίωση σε όλο της το μεγαλείο…

Παραδοχή από αντιπάλους

Άλλη μία δυνατή εικόνα, είναι η παραδοχή για την μεγάλη νίκη και τα συγχαρητήρια από ρεπόρτερ άλλων ομάδων για τον θρίαμβο. Εγκωμιαστικά σχόλια που χρόνια είχε να κερδίσει ο Ολυμπιακός, όχι μόνο για την επιτυχία, αλλά κυρίως για τον τρόπο που αυτή επετεύχθη. Όπως αλησμόνητοι είναι και οι αυθόρμητοι πανηγυρισμοί κάποιων από των φίλων του Παναθηναϊκού στα τελευταία καλάθια του τελικού. Σπάνιο και φυσικά καθόλου αυτονόητο. Ακόμα και από τα βίντεο του αγώνα φαίνεται, καθαρά, πως για λίγη ώρα κάποια άφησαν κατά μέρους τα οπαδικά αισθήματα και το είδαν λίγο πιο… ελληνικά.

Η ανατριχιαστική ομιλία

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με ένα μεγάλο πάρτι σε πολύ γνωστό κλαμπ της Κωνσταντινούπολης, όμως η τελευταία πράξη στο γήπεδο, παίχτηκε στα αποδυτήρια, όταν σύσσωμη η οικογένεια της ομάδας έγινε μία «γροθιά» για να πανηγυρίσει. Οι λίγοι συνάδελφοι που είχαμε την τύχη να είμαστε στον χώρο, ζήσαμε επικές ομιλίες από τους προέδρους της ΚΑΕ, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο, τον πατέρα τους Κωνσταντίνο, αλλά και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Εκείνο το βράδυ, ακούστηκε ίσως το πιο δυνατό «Ολυμπιακός» που είχε ακουστεί μέχρι τότε από τους «ερυθρόλευκους» στο τμήμα μπάσκετ…

Visit source site