SportSite.gr Αθλητικά νέα, ειδήσεις
Ένας προπονητής καλείται να διαχειρίζεται το ρόστερ του με τρόπο που να εξασφαλίζει το μέγιστο από αυτούς. Στον Ολυμπιακό, όχι απλώς η ομάδα δεν αξιοποιεί στο μέγιστο τις δυνατότητές των παικτών του, αλλά τους προκαλεί απογοήτευση και εκνευρισμό.
Σύμφωνοι, ο Ολυμπιακός έχει δομικά προβλήματα, με κυριότερο αυτό στο «5». Ο Έλις που πέρσι έδειξε ικανός να σταθεί στην Ευρωλίγκα παίζοντας στα… ρεπό του Μιλουτίνοφ, φέτος εμφανίζεται ανεπαρκής να αντεπεξέλθει σε μια διοργάνωση που οι «δεινόσαυροι» δείχνουν να έχουν αναβιώσει σαν σε Jurassic Park. Ο δε Μάρτιν έχει αναμφισβήτητες αρετές και προοπτική, αλλά το μικρό του μπόι απαιτεί πλαισίωση που μόνο ο Ζαν-Σαρλ δείχνει ικανός να προσφέρει.
Στην παρούσα φάση, πάντως, πρόβλημα του Ολυμπιακού μοιάζει περισσότερο όχι αυτοί που του λείπουν, αλλά πώς να διαχειριστεί αυτούς που έχει. Για να ξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, ουδείς αμφισβητεί την προπονητική επάρκεια του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος αναμφίβολα είναι ιδανική επιλογή, από όλες τις απόψεις, για τον πάγκο της ομάδας. Από την άλλη, όμως, κάποια πράγματα βγάζουν μάτι.
Από τις αλλαγές με το… ρολόι, που βασάνισαν τα προηγούμενα χρόνια τον Ολυμπιακό, φέτος βλέπουμε το άλλο άκρο. Ο κόουτς εμπιστεύεται διαφορετικούς παίκτες, σε διαφορετικά σημεία των αγώνων και ακόμη περισσότερο στις καταλήξεις τους, διατηρεί υπέρ το δέον παίκτες στο παρκέ και όλα αυτά δεν έχουν συχνά λογική εξήγηση. Η αλληλουχία των τελευταίων αγώνων αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο εξαιρετικός στο Βελιγράδι Σπανούλης έμεινε μόλις 8 λεπτά στο παρκέ απέναντι στη Βαλένθια και ξεχάστηκε στον πάγκο σε τέταρτη περίοδο και παράταση κόντρα στη Ρεάλ, παρότι είχε συμβάλει τα μέγιστα για να γυρίσει το ματς στο τρίτο δεκάλεπτο. Ο Σλούκας που αποκτήθηκε για να ηγηθεί της ομάδας με το μακράν του δευτέρου υψηλότερο συμβόλαιο έχει παρακολουθήσει από τον πάγκο ήδη πολλά κρίσιμα τελευταία λεπτά διαφορετικών αγώνων. Μετά την εξαιρετική του παρουσία σε τέταρτη περίοδο και παράταση κόντρα στη Ρεάλ, χθες κόντρα στη Φενέρ βγήκε στο 28’ και δεν επέστρεψε ποτέ στα εναπομείναντα δώδεκα λεπτά.
Η ακατανόητη αυτή διαχείριση δεν περιορίζεται στα δύο σημεία αναφοράς της περιφέρειας. Ο Χάρισον χθες ξεκίνησε «καυτός», με 8 πόντους στην πρώτη περίοδο, εξαφανίστηκε σε όλο το δεύτερο δεκάλεπτο (παρεμπιπτόντως το χειρότερο της ομάδας του) και όταν επιστρατεύτηκε ξανά στο τρίτο δεκάλεπτο έδειχνε-μοιραία-«παγωμένος» και απορυθμισμένος. Ο Λαρεντζάκης που ήταν κομβικός στη νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα, πάτησε παρκέ για 5:50 στο αμέσως επόμενο ματς, με τη Βαλένθια και καθόλου στα δύο επόμενα με Ρεάλ και Φενέρ έχοντας μετρήσει σε όλη τη σεζόν ούτε 50 λεπτά δράσης. Θα μπορούσαν να παρατεθούν πολλά ακόμη παραδείγματα, αλλά μάλλον πήρατε μια ιδέα…
Σε μια ομάδα που έχει υποχρεώσεις μόνο στην Ευρωλίγκα, άρα λιγότερες ευκαιρίες να δώσει ρυθμό στους παίκτες της αλλά και λιγότερη καταπόνηση, είναι θεμιτό ο προπονητής να διατηρεί παίκτες και σχήματα που θεωρεί ότι του κάνουν τη δουλειά για πολλά λεπτά και να μην επεμβαίνει διαρκώς. Όμως ο Ολυμπιακός φέτος έχει οδηγηθεί στο άλλο άκρο, με παίκτες που μετρούν 10, 12, 15 ή και παραπάνω συνεχόμενα λεπτά δράσης, κάτι που μοιραία έχει επιπτώσεις σε επίπεδο ενέργειας και αποφάσεων. Ο μεν Σπανούλης δεν αγωνιζόταν, όπως χθες, στα 12 τελευταία λεπτά ενός αγώνα ούτε στα ντουζένια του, πολύ πριν κλείσει τα 38 και κάνει δύο σοβαρά χειρουργεία. Ο δε Σλούκας τα 15 σερί λεπτά που μέτρησε στο κλείσιμο του αγώνα με τη Ρεάλ δεν τα έκανε ούτε στη Φενέρ του ροτέισον 7-8 του Ομπράντοβιτς.
Για τον φετινό Ολυμπιακό η συνύπαρξη στο ρόστερ Σλούκα-Σπανούλη, που θα έπρεπε να αποτελεί ευλογία, έχει καταλήξει να είναι… πρόβλημα. Ο πρώτος αντί εμπιστοσύνης, που χρειάζεται ακόμη και στις στραβές για να επιτελέσει το ρόλο του leader για πρώτη φορά καριέρα του, υποβάλλεται σε ένα διαρκές σκωτσέζικο ντους, είτε… λιώνοντας στο παρκέ, είτε παρακολουθώντας απογοητευμένος από την άκρη του πάγκου. Ο δεύτερος, που ο καλώς εννοούμενος εγωισμός του τον οδήγησε στην κορυφή, έχει κάνει μεν υποχωρήσεις αντιλαμβανόμενος πως δεν είναι πλέον νεαρός, αλλά μοιραία εκνευρίζεται όταν σε αγώνες που δικαιούται και πρέπει να βρίσκεται στο παρκέ ως ο κορυφαίος closer της Ευρωλίγκας, μένει θεατής, σαν θηρίο στο κλουβί. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έχει τους δύο ηγέτες του απογοητευμένους, ίσως και εκνευρισμένους. Κι αν δύο παίκτες με τις δικές τους παραστάσεις λειτουργούν έτσι, σκεφτείτε πώς και πόσο επηρεάζει η διαχείριση του προπονητή άλλους, με πολύ λιγότερα χιλιόμετρα στα γήπεδα.
Το Σλούκας ή Σπανούλης μοιάζει κάπως με το προαιώνιο δίλημμα «κουραμπιέδες ή μελομακάρονα». Η σωστή απάντηση είναι «γιατί όχι και τα δύο;». Σύμφωνοι, η ταυτόχρονη παρουσία τους σε μια πεντάδα για πολλή ώρα δημιουργεί προβλήματα, κυρίως αμυντικής φύσης, ενώ η έλλειψη τρίτου πόλου δημιουργίας στα γκαρντ δεν επιτρέπει την κατάχρηση ενός τέτοιου διδύμου. Όμως από την άλλη δεν είναι ελάχιστα τα μόλις 74:14 που έχουν βρεθεί στην ίδια πεντάδα από τα 3.025 λεπτά αγωνιστικής δράσης του Ολυμπιακού σε αυτά τα 15 ματς που έχει δώσει; Μήπως αντί να απογοητεύεται, να απορρυθμίζεται ή να εκνευρίζεται ο ένας ή ο άλλος με ρυθμούς… δακτυλίου, να αναζητηθεί η φόρμουλα και η πλαισίωση ώστε να αξιοποιήσει η ομάδα καλύτερα ΚΑΙ τα δύο υπερόπλα της;
Ο κόουτς Μπαρτζώκας αναμφίβολα έχει γνώση και φυσικά καλή πρόθεση. Αγαπά και πονά την ομάδα πολύ περισσότερο από εκείνους που τον κατακρεουργούν και αποδομούν με την εύκολη και συχνά ανώνυμη κριτική στα social media. Και μάλλον είναι ο καλύτερος προπονητής που θα μπορούσε να έχει ο Ολυμπιακός με αυτό το μπάτζετ. Όμως έχοντας διανύσει σχεδόν τη μισή σεζόν, είναι σαφές πως η κατανομή ρόλων και χρόνων στον Ολυμπιακό είναι προβληματική. Στο χέρι του ίδιου είναι να το αλλάξει και η επιμονή να περιμένει διαφορετικό αποτέλεσμα με τις ίδιες επιλογές φαίνεται πως δεν βγάζει πουθενά.
*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
