SportSite.gr Αθλητικά νέα, ειδήσεις
Σε έναν αγώνα ακατάλληλο για καρδιακούς, που ο ένας «χάριζε» τη νίκη στον άλλο, το Λαύριο πήρε τελικά το εισιτήριο για τους «4» του Κυπέλλου κι άφησε την ΑΕΚ εκτός νυμφώνος. Και όχι μόνο αυτό… Η Ένωση παραδίδει το «στέμμα» της και καλείται να συνέλθει άμεσα αν θέλει να διεκδικήσει τους άλλους δύο τίτλους που της έχουν απομείνει.
Το ματς εξελίχθηκε όπως περίπου το περιμέναμε. Δηλαδή σε ένα ντέρμπι που θα κρινόταν στις λεπτομέρειες. Άλλωστε, η ομάδα του Σερέλη έχει αποδείξει φέτος ότι είναι άκρως ανταγωνιστική και δεν έχει κανένα φόβο όταν αντιμετωπίζει τους «μεγάλους», τους οποίους κοιτάει στα μάτια.
Στην πρώτη περίοδο, οι παίκτες του Παπαθεοδώρου εμφανίστηκαν διαβασμένοι και… υποψιασμένοι από το πάθημα στον προ διμήνου αγώνα πρωταθλήματος. Περιόρισαν τα ατού των γηπεδούχων και δεν τους επέτρεψαν να κάνουν το αγαπημένο τους παιχνίδι, ήτοι να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο και να επιδοθούν σε βομβαρδισμό από αμαρκάριστα -ως επί το πλείστον- τρίποντα.
Κι ενώ οι «κιτρινόμαυροι» έδειχναν να έχουν φέρει εκεί που θέλουν το ματς, με τον Μέικον να πυροβολεί… αδιακρίτως, ήρθε το δεύτερο δεκάλεπτο, όπου φανερώθηκαν οι γνωστές παθογένειες της Ένωσης. Αβίαστα λάθη, μηδενική ανοχή στην ασφυκτική πίεση των αντιπάλων και φυσικά πολλές χαμένες προσωπικές μονομαχίες, αλλά και αδυναμίες στην άμυνα, κυρίως στο «ένας εναντίον ενός».
Είναι χαρακτηριστικό πως για περίπου 4 λεπτά (σ.σ. από το 20-28 μέχρι το 30-30), η ΑΕΚ σκόραρε μόνο με ένα δίποντο του Λάνγκφορντ. Βάσει της εξέλιξης και της εικόνας του αγώνα σε αυτό το δεκάλεπτο, ήταν μάλλον ευτύχημα για την ομάδα του Παπαθεοδώρου το γεγονός ότι πήγε στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα έχοντας προβάδισμα.
Στο τρίτο δεκάλεπτο, οι φιλοξενούμενοι ανέκτησαν την ηρεμία τους, την ώρα που η νευρικότητα «μεταφέρθηκε» στο αντίπαλο στρατόπεδο. Είναι χαρακτηριστική η φάση στο φινάλε εκείνης της περιόδου, όταν και το Λαύριο θα μπορούσε να μειώσει στον πόντο ή να ισοφαρίσει, αλλά ο Μουράτος… βιάστηκε κι έδωσε τη δυνατότητα στον «Δικέφαλο» να ξεφύγει με +6.
Στην τέταρτη περίοδο, το παιχνίδι ήταν για γερά νεύρα, με την Ένωση να χάνει πάλι τη συγκέντρωσή της. Αντί να… χτίσει στα θεμέλια νίκης που έβαλε με το +7 (53-60) που απέκτησε, γκρέμισε ό,τι με κόπο έχτισε και βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, αφού επιθετικά πάλι βραχυκύκλωσε και πέτυχε μόλις 2 πόντους σε σχεδόν 4 λεπτά (13-2 το επιμέρους σκορ)!
Πάλι καλά να λέει που κατάφερε να επιστρέψει και να οδηγήσει τον αγώνα στο έξτρα πεντάλεπτο, αν και ο Μέικον θα μπορούσε να τον… τελειώσει, αν ευστοχούσε στη βολή στο φινάλε. Ακόμα και στην παράταση, η ΑΕΚ έδειξε ότι δεν το… πίστευε, καθώς δεν κατάφερε να εξαργυρώσει και να κεφαλαιοποιήσει καθόλου τα προβαδίσματα που πήρε με τις «βόμβες» του Ματσιούλις (76-78 και 78-81).
Εδώ οφείλουμε να βγάλουμε και το… καπέλο στο Λαύριο, που έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά και πως είναι φτιαγμένο από ισχυρό μέταλλο. Άλλωστε, έχουμε δει στο παρελθόν πολύ πιο έμπειρες ομάδες να καταρρέουν σε παρατάσεις και κάτι ανάλογο περιμέναμε από τους -σχετικά άπειρους- παίκτες του Σερέλη, που δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα στην αυτοπεποίθησή τους, αφού μπήκαν στο τελευταίο δίλεπτο της κανονικής διάρκειας με +6.
Κι ενώ όλοι πίστεψαν ενδόμυχα ότι θα… τρέμουν τα χέρια τους και θα χάσουν το μυαλό τους, εκείνοι δεν παράτησαν τα όπλα και με σωστές επιλογές επανήλθαν και πήραν το ματς. Άξιοι θαυμασμού λοιπόν οι νικητές, που φέτος έχουν βαλθεί να τρελάνουν την μπασκετική «κοινωνία» με τα κατορθώματά τους.
Το μεγάλο θέμα όμως είναι τι… φταίει στην ΑΕΚ και δεν λειτουργεί σωστά. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα του τελευταίου διμήνου, με μικρές εξαιρέσεις. Μην ξεχνάμε ότι τον Σεπτέμβριο ξεκίνησε τη σεζόν με στόχο να διεκδικήσει 6 τρόπαια και ήδη έχει αποχαιρετήσει τα 4 (3+1 στην ουσία). Με τρόπο οδυνηρό… Κι αυτό είναι κάτι που οφείλει να οδηγήσει σε αυτοκριτική και περισυλλογή, αφού το ρόστερ της ομάδας είναι ίσως το πιο ποιοτικό και γεμάτο στην ιστορία της.
Μόνο που ποτέ κανείς δεν κέρδισε στον αθλητισμό μόνο με τα ονόματα, με τη φανέλα και στηριζόμενος στο… παρελθόν. Το μπάσκετ έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια και βασίζεται πλέον στην αθλητικότητα και τη φρεσκάδα, στοιχεία που υστερεί -αδιαμφισβήτητα- η Ένωση, που ώρες-ώρες μοιάζει υπερβολικά μονότονη και χωρίς ιδέες στο επιθετικό κομμάτι.
Από τη μία, το Λαύριο που εμπιστεύεται πρωταγωνιστικό ρόλο σε 23χρονα παιδιά (Μουράτος, Κάρτερ, Ντιαλό, Σάβατζ), που διψούν για διακρίσεις και ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Και από την άλλη οι «κιτρινόμαυροι» που είχαν παρκαρισμένο στον πάγκο τον ταλαντούχο Ρογκαβόπουλο, ο οποίος θα μπορούσε τουλάχιστον στον προημιτελικό να ματσάρει τους αντιπάλους στο κομμάτι της ενέργειας. Ακόμα και ο «ανεβασμένος» εσχάτως Μωραΐτης αγωνίστηκε μόλις για 5 λεπτά…
Θα πει κάποιος ότι οι δύο ομάδες έχουν εντελώς διαφορετικό ειδικό βάρος και δεν γίνεται να εμπιστευτούν νεαρούς αθλητές με τον ίδιο τρόπο. Εν μέρει σωστή άποψη, αλλά ακόμα και οι «κολοσσοί» του ευρωπαϊκού μπάσκετ δίνουν ευκαιρίες στους μικρότερους και σε ματς που «καίνε».
Το σίγουρο είναι ότι η ΑΕΚ δεν αποδίδει όπως μπορεί κι αυτό είναι ευθύνη του τεχνικού επιτελείου, με όλα τα ελαφρυντικά που υπήρχαν-υπάρχουν (σ.σ. προβλήματα τραυματισμών). Ωστόσο, ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξει τακτική. Όχι σε επίπεδο ρόστερ. Αυτό είναι μάλλον δύσκολο -αν όχι ακατόρθωτο- σε αυτή τη φάση της σεζόν. Ας αλλάξει σε επίπεδο διαχείρισης των παικτών και κατανομής των ρόλων από ‘δω και πέρα…
Υ. Γ. Οι διαιτητές είχαν μια κακή βραδιά γενικότερα και αδίκησαν σε κάποιες φάσεις την Ένωση, αλλά αυτό δεν αποτελεί άλλοθι. Όταν θέλεις να λέγεσαι μεγάλη ομάδα και έχεις τέτοιο μέγεθος, οφείλεις να καθαρίζεις αυτά τα ματς. Ακόμα και με 0-100 διαιτησία εις βάρος σου…
Υ. Γ. 2 Πόσο καλή επιλογή ο Μέικον. Εξαιρετικός εκτελεστής και δημιουργός, διαβάζει σωστά τις φάσεις και δείχνει ότι μπορεί να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Σκεφτείτε να τον είχε η ΑΕΚ από την αρχή της περιόδου και κυρίως στο F8 της Αθήνας.
Υ. Γ. 3 Το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη του ελληνικού μπάσκετ οφείλει να παραδοθεί στο σπίτι του Βασίλη Μουράτου…
