SportSite.gr Αθλητικά νέα, ειδήσεις
· Πραγματικά άργησε το πρώτο γκολ του Μαντί Καμαρά στην Ευρώπη. Ήρθε στον 30ο αγώνα του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντικό, εάν τελικά η πρόκριση κριθεί στην ισοβαθμία με τη Μαρσέϊγ.
· Και για τον Μαντί φυσικά ήταν σημαντικό που σκόραρε επί γαλλικού εδάφους, αφού στη Β΄ κατηγορία της Γαλλίας έπαιζε κι εκεί τον ανακάλυψε ο Ολυμπιακός. Οπότε, το να παίξει πρώτη φορά με τον Ολυμπιακό στη Γαλλία και να βάλει γκολ σε επίπεδο Τσαμπιονς Λιγκ εναντίον μίας ομάδας όπως η Μαρσέϊγ, δεν ήταν καθόλου μικρό πράγμα.
· Σημασία έχει βέβαια για την ομάδα ότι έστω…ξαφνικά άρχισε να παίρνει γκολ από τους μέσους της! Από εκεί που φέτος δεν είχε σκοράρει κανένας κεντρικός χαφ, το Σάββατο έβαλε δύο ο Μπουχαλάκης στον Άρη και την Τρίτη ένα ο Καμαρά στην Ολιμπίκ! Και θα είναι μεγάλη δουλειά εάν συνεχίσουν έτσι οι δύο αυτοί χαφ κι ανοίξει και λογαριασμό ο Εμβιλά. Γιατί πολύ απλά, όπως αποδεικνύεται, είναι αδύνατο ο Ολυμπιακός να παίρνει γκολ μόνο από τους σέντερ φορ του, όπως συνέβαινε κάποια στιγμή της σεζόν. Ήδη, ο Ελ Αραμπί, μετά από το χατ τρικ που είχε κάνει με τον Ατρόμητο, δεν έχει σκοράρει στα αμέσως επόμενα εφτά παιχνίδια του (στα πέντε βασικός και στα δύο αλλαγή), ενώ ο Χασάν έχει να παίξει ένα μήνα λόγω Εθνικών ομάδων και, κυρίως, κορονοϊού.
· Η αλήθεια είναι ότι από τον Μαντί περιμέναμε κάποια στιγμή να ξεμπουκώσει, γιατί μας έχει δείξει ότι για τη θέση που παίζει το έχει το γκολ. Πέρυσι είχε εφτά γκολ και πρόπερσι έξι, σε όλες τις διοργανώσεις. Μόνο που συνήθως τα γκολ τα πετυχαίνει κάθε χρονιά προς το τέλος της σεζόν! Και μέχρι τώρα δεν είχε σκοράρει στην Ευρώπη. Για τον Μπουχαλάκη δεν είναι το ίδιο, αφού είχε σκοράρει μόλις τρία γκολ την προηγούμενη διετία. Όμως, το κυνηγάει, υπό την έννοια ότι πλασάρεται καλά στις αντίπαλη περιοχή, όταν βγαίνουν σέντρες από τα πλάγια. Για παράδειγμα, στη Μασσαλία, στη σέντρα του Φορτούνη από δεξιά και την κεφαλιά του Ελ Αραμπί από το πέναλτι, ακριβώς πίσω από τον Μαροκινό ήταν ο Μπούχα…
· Κατά την γνώμη μου, αυτός που θα σκοράρει περισσότερο απ΄ όλους τους κεντρικούς χαφ, άμα πάρει τις ευκαιρίες, θα είναι ο Τιάγκο Σίλβα, έτσι όπως τον είχα δει πέρυσι στη Νότιγχαμ. Είναι καλό οκταροδεκάρι κι απειλεί πολύ με σουτ από τα 20-25 μέτρα, κάτι που σε γενικές γραμμές λείπει από τον Ολυμπιακό, αν σκεφθούμε ότι το γκολ του Καμαρά στην Μαρσέϊγ ήταν μόλις το δεύτερο φέτος της ομάδας με μακρινό σουτ-το πρώτο ήταν του Αραμπί κατά της Ομόνοιας στο Καραϊσκάκη.
· Εκεί που θα πρέπει να επιμείνει ο Ολυμπιακός είναι στην αξιοποίηση των στατικών φάσεων. Είδαμε και με τον Άρη, ότι η λύση ήρθε από ένα καλοκτυπημένο φάουλ του Φορτούνη για το 1-0 του Μπουχαλάκη. Όπως είχαμε δει ότι και με τον ΟΦΗ, το 1-0 του Χασάν είχε έρθει σα συνέχεια εκτέλεσης κόρνερ του Βαλμπουενά και σουτ του Μασούρα που έδιωξε επί της γραμμής ο Γουές. Όπως είχαμε δει ότι και με τον Απόλλωνα επίσης το 1-0 είχε έρθει από εκτέλεση κόρνερ του Βαλμπουενά και μελέ στην αντίπαλη περιοχή.
· Άρα, οι τρεις από τις τέσσερις τελευταίες νίκες του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα έχουν αφετηρία μία στατική φάση. Από κόρνερ και φάουλ έχει προκύψει και στις τρεις νίκες το 1-0! Άλλωστε, πάντοτε στα παιχνίδια αυτά στα οποία ο αντίπαλος του Ολυμπιακού κάθεται συνήθως πίσω, δεν υπάρχει πιο ασφαλής τρόπος να σκοράρεις από ένα καλό «στημένο». Αντίθετα, στο παιχνίδι με τη Μαρσέϊγ ο Φορτούνης είχε ατυχώς πολύ κακές εκτελέσεις τόσο στα κόρνερ, όσο και στα φάουλ. Ειδικά δε στα δύο φάουλ που κέρδισε ο Ολυμπιακός στο β΄ ημίχρονο και δη σε πολύ καλές θέσεις, περιμέναμε κάτι πολύ καλύτερο από αυτές τις υποτονικές σέντρες του Φορτούνη στα κεφάλια του Ελ Αραμπί και του Βρουσάϊ, που ήταν αδύνατο να απειλήσουν από τόσο μακριά. Και ακόμη ειδικότερα το δεύτερο, στο 89’, δεν ήταν δυνατόν να εκτελεστεί έτσι, με την μπάλα τόσο χαμηλά!
· Αντιθέτως, οι Γάλλοι ήταν πολύ πιο επικίνδυνοι στις δικές τους στατικές φάσεις. Τη μία φορά στο 47’ ο στόπερ Τσαλέτα Τσαρ πήρε την κεφαλιά από πάρα πολύ καλή θέση κι η μπάλα έφυγε λίγο άουτ (κόρνερ) βρίσκοντας περισσότερο από το κεφάλι την…κοτσίδα του Σεμέδο! και τη δεύτερη φορά, στο 75’, ο Σεμέδο πιέστηκε πολύ και δεν έδιωξε μακριά την μπάλα από την περιοχή, με συνέπεια να φτάσει στον παίκτη της Ολιμπίκ που σούταρε και έγινε το χέρι του Ραφίνια για το πέναλτι και το 2-1. Ένα σουτ που βέβαια όποιος πρόσεξε είδε ότι η μπάλα πήγαινε, υπό τις καλύτερες συνθήκες, πέντε μέτρα άουτ…
· Ατυχώς είναι οι μικρές λεπτομέρειες που φτιάχνουν το παζλ μίας μεγάλης νίκης η, μίας μεγάλης ήττας. Όπως για παράδειγμα ότι εφτά φορές οι παίκτες του Ολυμπιακού βγήκαν σε θέση οφσάϊντ! Συγνώμη, αλλά δεν είναι δυνατόν σε τέτοιο επίπεδο, να σε παγιδεύουν τόσο εύκολα οι αντίπαλοι αμυντικοί. Τέσσερις παίκτες του, σε συνολικά εφτά οφσάϊντ;…
· Όπως για παράδειγμα ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε η ομάδα την Τρίτη να φρεσκαριστεί πολύ νωρίτερα κι όχι μετά το 2-1 που έγινε στο 75’, με την πρώτη αλλαγή στο 79’ και τη δεύτερη στο…92’! και δεν έχει νόημα να λέμε, «ποιος να έμπαινε;». Ο…οποιοσδήποτε να έμπαινε, θα ήταν καλύτερος από κάποιον που δεν μπορούσε να τρέξει… Όπως λ.χ. πολύ σωστά έγινε (πρώτη) αλλαγή ο Εμβιλά, αφού οι στροφές του είχαν πέσει στο ρελαντί. Είδαμε ότι μπήκε στο 92’ ο Σουντανί και στο 93’ έβγαλε πάσα για γκολ στον Σισέ…Με τον Άρη πώς μπήκαν στο 83’ ο Βρουσάϊ κι ο Κάϊπερς και είπαμε όλοι ότι βοήθησαν πάρα πολύ την ομάδα, έστω σε αυτά τα τελευταία 15 λεπτά που πρόλαβαν κι έπαιξαν; Με τον Παναθηναϊκό πώς μπήκε ο Ανδρούτσος στο 86’, κακός ήταν; Αν μη τι άλλο έτρεξε.
· Γενικά, όμως, βλέπουμε ότι εσχάτως ο Μαρτίνς τις αποφεύγει τις πολλές αλλαγές. Πέντε έχει δικαίωμα να κάνει, αλλά στα τρία τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος (με ΟΦΗ, Άρη, ΠΑΟ) κάνει μάξιμουμ τέσσερις και στα δύο τελευταία Τσάμπιονς Λιγκ κάνει τρεις (με τη Σίτι) η, δύο (με τη Μαρσέϊγ)…
Άσχετο: εγώ το γράφω από πριν. Δεν θα κάνω καμία κριτική στον προπονητή ακόμη κι αν βάλει ενδεκάδα με Βόλο τους Τζολάκη, Ντρέγκερ, Αβραάμ, Μπα, Βινάγκρε, Πέπε, Τιάγκο, Λοβέρα, Μασούρα, Κάϊπερς, Ραντζέλοβιτς η, Ανδρούτσο η, Σουντανί, όποιον επιλέξει ο Πέδρο, έχοντας και την πολυτέλεια να έχει στον πάγκο Φορτούνη, Αραμπί, Καμαρά, Εμβιλά κ.α. Ο Ολυμπιακός πρέπει στον τελευταίο αγώνα του για το Τσάμπιονς Λιγκ με την Πόρτο να είναι όσο πιο γεμάτος και φρέσκος σαν ομάδα. Κι όχι, δεν υποτιμάω τον Βόλο. Ίσα ίσα τον θεωρώ μια χαρά ομάδα-5ος άλλωστε είναι! Απλά, είμαι βέβαιος ότι το παιχνίδι με την Πόρτο θα είναι πολύ πιο δύσκολο απ΄ ότι οι πολλοί το περιμένουν…
