«Αν μετανιώνω για κάτι ως τώρα, είναι πως δεν το διασκέδασα περισσότερο όταν ήμουν στις ακαδημίες του Ολυμπιακού…».
Αν ακούς αυτό να το λέει ένας 22χρονος, τότε σίγουρα θα πρέπει να το βάλεις καλά στο μυαλό σου. Είτε ξεκινάς τώρα να παίζεις ποδόσφαιρο, είτε απλά στη ζωή σου για να αντιληφθείς πως όλα είναι στιγμές και ο χρόνος περνάει γρήγορα.
Ο Ρενίλντ Κασέμι ήταν πρωταγωνιστής στη σωτηρία της Καβάλας. Οι «αργοναύτες» έμειναν στη Super League 2 και ο ίδιος επιστρέφει στον Λεβαδειακό, με σκοπό να διεκδικήσει μια θέση στο ρόστερ της νέας σεζόν.
Θυμάται στο sportfm.gr τις στιγμές του στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, λέγοντας πως αν σου έλεγε κάτι ο Πέδρο Μαρτίνς, το καταλάβαινες και το έκανες άμεσα. Όπως και τις ατάκες του πλακατζή Ρούμπεν Σεμέδο, αλλά και τις συμβουλές από Αβραάμ Παπαδόπουλο και Σωκράτη Παπασταθόπουλο.
Μιλά για τις συνθήκες και τις δυσκολίες στη δεύτερη κατηγορία, την γκολάρα με ψαλιδάκι εκτός περιοχής που έβαλε, αλλά και τη διαφορά που έχουν οι ακαδημίες των «ερυθρόλευκων» από τις υπόλοιπες.
-Να ξεκινήσουμε από τα φετινά. Σωθήκατε στο τελευταίο παιχνίδι, πόση πίεση υπήρχε σε εκείνο το ματς με τον Διαγόρα;
«Υπήρχε αρκετή γιατί περιμέναμε από την αρχή των playouts να πάει στο τελευταίο ματς και όσο κυνηγάει και η αντίπαλη ομάδα τον αγώνα και θέλει μόνο νίκη και εσύ θες δύο αποτελέσματα, είναι κάπως αγχωτικό. Από την άλλη λες ότι βολεύομαι και με την ισοπαλία, αλλά είναι καλύτερα να κυνηγάς παρά να σε κυνηγάνε και φάνηκε μέσα στο ματς. Ο Διαγόρας είχε κάπως περισσότερο τον έλεγχο, κάναμε καλή διαχείριση, υπήρξαν ανατροπές, αλλά στο τέλος φάνηκε πως το διαχειριστήκαμε σωστά και μετά το 2-2 ήμασταν αρκετά συγκεντρωμένοι για να το κρατήσουμε».
-Το φοβήθηκες κάποια στιγμή το ματς;
«Όχι, κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι θα παραμείνουμε στην κατηγορία, ακόμη και μετά το 1-0 ή το 2-1 έβλεπα τα παιδιά. Κοιταζόμασταν και λέγαμε δεν θα το αφήσουμε έτσι. Οπότε δεν υπήρξε ιδιαίτερο άγχος μέσα στο παιχνίδι, διότι είχαμε κάνει μια καλή πορεία από τον Δεκέμβριο, απ’ όταν πήραμε το πρώτο ματς με τον Μακεδονικό. Υπήρχαν εναλλαγές συναισθημάτων αλλά όλοι το διαχειριστήκαμε πολύ καλά».
-Σφυρίζει ο διαιτητής τελευταία φορά, τι σκέφτεσαι, τι λες;
«Ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου εκείνη η ώρα, απλά ξάπλωσα στο χορτάρι για να καταλάβω τι συμβαίνει. Ανακούφιση μεγάλη, ανακούφιση κυρίως και υπερηφάνεια για όλους. Γιατί το καταφέραμε και περάσαμε πολλά όλη τη χρονιά».