Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Στις αρχές του καλοκαιριού και μετά από μια χρονιά που πέρασε από… σαράντα κύματα, αλλά ολοκληρώθηκε με επιτυχή τρόπο (νταμπλ είναι αυτό, μην το ξεχνάμε), ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να πάρει διαζύγιο με τον Όντεντ Κάτας και να εμπιστευτεί στον πάγκο του έναν άνθρωπο που γνωρίζει πολύ καλά τα κατατόπια.
Μετά από μια εξαιρετική σεζόν και μια γεμάτη τετραετία με την Ούνιξ Καζάν, ο Δημήτρης Πρίφτης άξιζε -και με το παραπάνω- μια ευκαιρία σε ομάδα Ευρωλίγκας και δη στο «τριφύλλι». Ο Έλληνας προπονητής έχει μπροστά του μια τεράστια πρόκληση, τη μεγαλύτερη της καριέρας του. Και είμαστε σίγουροι πως σε αυτή τη φάση ήταν απόλυτα έτοιμος για το επόμενο βήμα. Για το step-up που λένε και οι Αμερικανοί.
Αυτό που επιθυμούσε ο 52χρονος τεχνικός ήταν να χτίσει την ομάδα σύμφωνα με τα δικά του «θέλω» και βάσει της δικής του φιλοσοφίας. Κι αυτό σε απόλυτο βαθμό. Αρχικά, είχε να διαχειριστεί -σε συνεννόηση με τη διοίκηση πάντα- τέσσερα «καυτά» μέτωπα. Αναφερόμαστε φυσικά στις ανανεώσεις των Παπαπέτρου, Νέντοβιτς, Χεζόνια και Μήτογλου.
Για τον τελευταίο βέβαια δεν είχε… λόγο, αφού η υπόθεσή του ολοκληρώθηκε ουσιαστικά προτού αναλάβει εκείνος κι ενώ καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια από τους ανθρώπους της ομάδας. Μόνο που ο 25χρονος φόργουορντ προτίμησε την… ηρεμία (σε επίπεδο πίεσης) της Αρμάνι Μιλάνο, έχοντας ως απώτερο στόχο να κάνει το άλμα για το ΝΒΑ.
Αυτομάτως ήρθε σε πρώτη μοίρα το θέμα της ανανέωσης του αρχηγού του Παναθηναϊκού, ο οποίος ολοκλήρωσε τη σεζόν με εντυπωσιακές εμφανίσεις. Οι διοικούντες το «τριφύλλι» αποφάσισαν ότι δεν υπήρχε περιθώριο απώλειάς του και ο 27χρονος φόργουορντ πείστηκε να παραμείνει κάτοικος ΟΑΚΑ, αποδεχόμενος την πολύ καλή πρόταση που είχε στα χέρια του.
Σκεφτείτε απλά να έχαναν οι «πράσινοι» σε διάστημα μερικών εβδομάδων τόσο τον Μήτογλου, όσο και τον Παπαπέτρου. Θα μιλούσαμε για εφιαλτικό σενάριο, αλλά και για το σημαντικότερο πλήγμα των τελευταίων ετών. Τόσο για το πρεστίζ του συλλόγου, όσο και για το κομμάτι της επόμενης ημέρας (Έλληνες διεθνείς που αποχωρούν κ.ο.κ.). Σημειωτέο πως στο συμβόλαιο του «Παπ» υπάρχει μια οψιόν για μεταγραφή σε ομάδα του ΝΒΑ ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ, κάτι που αποτελεί μια win-win κατάσταση για τον «οργανισμό». Εδώ να ξεκαθαρίσουμε ότι ο ίδιος θα έφευγε για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού μόνο σε περίπτωση που έβρισκε ομάδα όπου θα έχει ενεργό ρόλο και όχι να… σκουπίζει τον πάγκο.
Φυσικά και η παραμονή του Νέντοβιτς αποτελεί επιτυχία για το «τριφύλλι», αφού δεν συναντάς εύκολα παίκτη με την εκτελεστική δεινότητα του Σέρβου. Το σημαντικό εδώ είναι ότι έχει αφήσει πίσω του τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε και που δεν του επέτρεψε να προσφέρει όπως θα ήθελε κατά τη σεζόν 2020-21.
Πάμε και στο καυτό θέμα του Χεζόνια. Είναι δεδομένο πως οι ιθύνοντες του «τριφυλλιού» έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να παραμείνει ο Κροάτης στο ΟΑΚΑ. Κατέθεσαν μια αρκετά καλή πρόταση για τα τωρινά οικονομικά δεδομένα της ομάδας και περίμεναν. Μόνο που δεν είχαν την αντιμετώπιση που περίμεναν από τον άνθρωπο που εκπροσωπεί τον 26χρονο φόργουορντ (σ.σ. δεν είναι ακριβώς ατζέντης του). Αρχικά, ζητούσε παράταση στην… παράταση, όσον αφορά τη διορία που είχε για να απαντήσει για τον «πελάτη» του.
Στη συνέχεια, ανέφερε ότι είχε πολύ καλύτερες προτάσεις στα χέρια του. Και το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν τόνιζε δεξιά κι αριστερά πως ακόμα παραμένει ανοιχτή η μεταγραφή του στην Ούνιξ κι ενώ το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν ουσιαστικά «κλεισμένο». Κι ας ανακοινώθηκε σήμερα (31/7).
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού έκαναν την προσπάθειά τους μέχρι την ύστατη ώρα, για να πείσουν το αγαπημένο παιδί της εξέδρας να παραμείνει. Να προσθέσουμε ότι ο κόουτς Πρίφτης μίλησε μαζί του και του ανέλυσε το πλάνο του. Πίστευε -και πιστεύει- ακράδαντα ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο από τη θέση «4» κυρίως όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του 26χρονου φόργουορντ.
Μετά το «όχι» του Super Mario, ήρθαν οι αντιδράσεις από φίλους της ομάδας που τον κατηγορούσαν μέχρι και για… παπατζιλίκι. Εν μέρει μπορούν να δικαιολογηθούν αυτές οι τοποθετήσεις, αφού πάντα έτσι συμβαίνει όταν χωρίζουν οι μεγάλες αγάπες. Προφανώς όμως και κάτι τέτοιο αδικεί κατάφωρα έναν παίκτη που αγωνίστηκε με το «τριφύλλι» στο στήθος σε μια δύσκολη εποχή για τον σύλλογο (δίχως να έχει τρομερές οικονομικές απολαβές) και που συνάμα αγαπάει τόσο πολύ (και διαφημίζει) μια «ξένη» -για τον ίδιο- ομάδα.
Ο ίδιος βέβαια αποδείχθηκε… στυγνός επαγγελματίας το φετινό καλοκαίρι, σκέφτηκε το μέλλον του (έστω το βραχυπρόθεσμο) και αποφάσισε να μην λειτουργήσει με το συναίσθημα για μια ακόμα φορά. Ο υπογράφων πάντως θεωρεί ότι αργά ή γρήγορα οι δρόμοι των δύο πλευρών θα σμίξουν ξανά. Είναι τόσο πρωτοφανές αυτό το «δέσιμο». Εδώ λοιπόν ταιριάζει το «δεν υπάρχουν αντίο στον δρόμο μας». Εις το επανιδείν…
Κατά τα λοιπά, παίκτες όπως ο Άαρον Γουάιτ και ο Μπέντιλ αποτέλεσαν παρελθόν, αφού δεν έμοιαζαν ικανοί να προσφέρουν αυτά που ήθελε ο Πρίφτης. Άλλωστε, τη σεζόν που ολοκληρώθηκε είχαν μόνο εκλάμψεις στην απόδοσή τους και ποτέ δεν σταθεροποιήθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό.
Την ίδια ώρα, αποκτήθηκαν για τα γκαρντ οι Πέρι και Μέικον, ο φόργουορντ Οκάρο Γουάιτ, και οι Φλόιντ, Καββαδάς που θα πλαισιώσουν τον Παπαγιάννη στη θέση «5». Για τους δύο πρώτους και τον Αμερικανό σέντερ, η… μισή δουλειά είχε γίνει από το τμήμα σκάουτινγκ της ομάδας, που τους πρότεινε στον κόουτς, ο οποίος πέρασε από… κόσκινο και τους τρεις παίκτες. Τους παρακολούθησε για δεκάδες ώρες σε video (για τον πρώτο είχε και ιδία άποψη από τη VTB League), ρώτησε παντού για εκείνους και αντιλήφθηκε ότι εξυπηρετούν τα πλάνα του.
Το θέμα είναι ότι οι συγκεκριμένοι ξεκινούν με ένα ντεσαβαντάζ, αφού δεν έχουν αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο και ίσως χρειαστούν χρόνο και υπομονή για να αποδείξουν ότι μπορούν να σταθούν σε αυτό το level. Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι μέχρι τώρα προσθήκες καλύπτουν κάποια από τα κενά που υπήρχαν πέρσι ή που προέκυψαν το καλοκαίρι. Μην ξεχνάμε ότι τη σεζόν 2020-21 δεν υπήρχε ούτε ένας καθαρόαιμος «άσος» (αλήθεια, πόσο ταλαιπωρήθηκε η ομάδα σε αυτό το κομμάτι;), αλλά ούτε και αξιόπιστη λύση πίσω από Παπαγιάννη και Νέντοβιτς. Δεν θα πρέπει να τα παραβλέπουμε αυτά…
Και πάντα θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας το οικονομικό περιβάλλον που ζει πλέον ο Παναθηναϊκός, με τη λογική «έσοδα-έξοδα». Η παραμονή των Μποχωρίδη και Κασελάκη κρίθηκε επιβεβλημένη, αφού και οι δύο προσφέρουν αυτά που μπορούν, ενώ δεν υπάρχουν πολλοί καλοί Έλληνες διαθέσιμοι και ο Παναθηναϊκός δεν έχει περιθώριο για απώλειες σε αυτό το θέμα, την ώρα που καθυστερεί το θέμα έκδοσης του ελληνικού διαβατηρίου του Σαντ-Ρος. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και μεταγραφές των Χουγκάζ και Ντιαλό, που αποτελούν καλές επενδύσεις για το μέλλον.
Τι απομένει για να κλείσει το ρόστερ; Μια κίνηση για τη θέση «4», με τον Νάιτζελ Χέιζ να βρίσκεται πάντα σε πρώτο πλάνο. Σίγουρα εδώ θα γίνει μια πολύ ποιοτική προσθήκη, αφού ο Πρίφτης βασίζεται πολύ στους φόργουορντ που έχει στην ομάδα του και θεωρεί ότι αυτοί οι παίκτες μπορούν να «ανοίξουν» το παιχνίδι στο επιθετικό κομμάτι. Το πλάνο λέει λοιπόν ότι ο παίκτης που θα αποκτηθεί, θα έχει αξιόπιστο σουτ από την περίμετρο και θα μπορεί να βοηθήσει και στο «3». Αν αυτό καταστεί αδύνατο (ή αν βρεθεί κάτι εντυπωσιακά αξιόλογο), τότε θα ψαχτούν και για διαφορετικού τύπου «τεσσάρι» (πιο βαρύ).
Όσον αφορά την πιθανή κίνηση για point guard, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πρωτίστως το ζήτημα του Τι Τζέι Μπρέι, ο οποίος υπολογίζεται κανονικά για την ώρα. Αν βρεθεί ομάδα που θα ενδιαφερθεί για τον Αμερικανό, τότε έχει καλώς. Θα παραχωρηθεί και αυτομάτως θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να αποκτηθεί παίκτης για το «1». Πολλοί θα πουν ότι τα λεφτά που θα δώσουν οι Μπακς για τον Καλαϊτζάκη (300.000 δολάρια), θα πρέπει να διατεθούν για να φύγει ο Αμερικανός γκαρντ και να αποκτηθεί κάποιος άλλος.
Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα και δεν μιλάμε για… 3 εκατομμύρια ευρώ, αλλά για 300 χιλιάδες. Προφανώς οι ιθύνοντες του συλλόγου γνωρίζουν -καλύτερα από εμάς- ότι δεν έχει νόημα να γίνει προσθήκη ενός παίκτη που θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τους υπάρχοντες και που αποδεδειγμένα δεν θα είναι ανώτερος ποιοτικά από τον Μπρέι…
Υ. Γ. Στήριξη στην ομάδα που έχει προσφέρει τόσες χαρές κι ας αφήσουμε τη μιζέρια μας έξω από ‘δω, όπως είπε και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης…