SportSite.gr Αθλητικά νέα, ειδήσεις
Γνώρισε τον κόσμο του ποδοσφαίρου στον Ολυμπιακό. Εκεί υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο τη σεζόν 2016/17 επί Πάουλο Μπέντο και παρέμεινε μέχρι τον Αύγουστο του 2018 στους «ερυθρόλευκους». Ο Δήμητρης Σκαφίδας έπρεπε να διαβεί ένα δύσκολο μονοπάτι μέχρι να δικαιωθεί το απόγευμα της Κυριακής 28 Απριλίου του 2024.
Στη Νέα Σμύρνη. Εκεί όπου πανηγυρίστηκε από παίκτες και κόσμο η άνοδος του Πανιωνίου στη Super League 2. Όπως έγραφαν τα εορταστικά μπλουζάκια των πρωταθλητών της Γ’ Εθνικής «ένα βήμα πιο κοντά για να γυρίσουμε σπίτι». Διότι «σπίτι» του Πανιωνίου είναι η Super League και ο 24χρονος κίπερ ονειρεύεται τη μεγάλη επιστροφή στα «κυανέρυθρα». Όπως εκμυστηρεύθηκε στον Θανάση Κρητικό είναι μοναδικό το συναίσθημα να αγωνίζεσαι για τον Πανιώνιο.
Για την φιέστα ανόδου στη Νέα Σμύρνη:
«Ζήσαμε μοναδικές στιγμές. Το αξίζαμε και το άξιζε και ο κόσμος. Γιατί ο Πανιώνιος είναι μία ομάδα που έχει περάσει πολλά, κι όμως οι φίλαθλοί του είναι πάντα εκεί να τον στηρίξουν».
Για το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής:
«Ήταν ένα μεγάλο πρωτάθλημα σε διάρκεια με 34 αγώνες και ξεκινήσαμε με ήττα. Νομίζω αυτή η «σφαλιάρα» την πρώτη αγωνιστική από την Προοδευτική μας έβαλε στη διαδικασία να συγκεντρωθούμε και να δούμε ότι δεν θα είναι εύκολος ο στόχος του πρωταθλήματος και της ανόδου.
Ήμασταν πιο έτοιμοι πνευματικά πια να διαχειριστούμε μία «γκέλα». Εξάλλου το ρόστερ δεν είναι για αυτή την κατηγορία, υπάρχουν πολλά παιδία που παίζουν άνετα ή έχουν παίξει στη Super League 2. Επίσης είμαστε ο Πανιώνιος και αυτό βάζει έξτρα άγχος στον ανταγωνιστή».
Για τον Πανιώνιο:
«Άλλο πράγμα να παίζεις στον Πανιώνιο. Αυτός ο σύλλογος είναι μοναδικός γιατί στηρίζεται στο ντόπιο στοιχείο, παίρνει πιτσιρίκια και τους κάνει άνδρες. Είναι η γειτονιά, είναι ο κόσμος που κρατάει αυτόν τον σύλλογο «ζωντανό» παρά τα όσα προβλήματα είχε τα τελευταία χρόνια. Εγώ ευχαριστιέμαι που ανήκω εδώ, το απόλαυσα την πρώτη χρονιά. Μέσα στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης θυμήθηκα το λόγο που παίζω ποδόσφαιρο».
Για τους φίλους του Πανιωνίου:
«Στην πρώτη μου χρονιά ένιωσα αγάπη και στήριξη. Φυσικά τα παιδιά που τράβηξαν κουπί στα δύσκολα αυτά χρόνια έχουν δεθεί περισσότερο με τον κόσμο, όμως και εγώ από πολύ νωρίς ένιωσα μέλος της οικογένειας. Οι φίλοι της ομάδας έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, γιατί στις στραβές ήταν δίπλα μας. Είναι πολύ δύσκολο μετά από τρία χρόνια στη Γ’ Εθνική να έρχεσαι στο γήπεδο και εκείνοι το έκαναν».
Για το μέλλον του:
«Θέλω να μείνω. Μετά από αυτή τη μαγική χρονιά στην οποία δέθηκα με το σύλλογο και ένιωσα ξανά ποδοσφαιριστής είναι δυνατόν να μην θέλω να μείνω; Από ότι καταλαβαίνω το ίδιο θέλει και η ομάδα. Πανηγυρίσαμε την άνοδο και το πρωτάθλημα και προφανώς θέλω να είμαι μέρος της μεγάλης επιστροφής στη Super League».
Για το παρασκήνιο της υπογραφής:
«Όταν έγινε το πρώτο τηλέφωνο και ενημερώθηκα για το ενδιαφέρον του Πανιωνίου, μέσα μου δεν μπορούσα να διαχειριστώ ότι θα πήγαινα στη Γ’ Εθνική. Μετά το πρώτο ραντεβού με τη διοίκηση στα μπουθ του γηπέδου είπα ότι θέλω να παίξω στον Πανιώνιο. Μίλησα με τον προπονητή, ο οποίος είχε ένα σοβαρό πλάνο και κατάλαβα ότι ήθελε να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Είχα προτάσεις από πολλές ομάδες της Super League 2, από τη Λάρισα, τον Ιωνικό. Αποφάσισα να έρθω εδώ για το project και παρέλειψα το κομμάτι της Γ’ Εθνικής. Δεν το είδα σαν πισωγύρισμα».
Για την πίεση στον Πανιώνιο και τον Ολυμπιακό:
«Στον Πανιώνιο αγάπησα περισσότερο το ποδόσφαιρο και ένιωσα ξανά ποδοσφαιριστής. Από την πρώτη στιγμή και κατά τη διάρκεια της σεζόν διαπίστωσα ότι είμαι σε μεγάλη ομάδα. Ήμασταν πρώτοι με μεγάλη διαφορά από τον Εθνικό και ο κόσμος είχε ακόμα απαιτήσεις από εμάς. Δεν είναι κακό αυτό, γιατί η πίεση σε κάνει να παραμένεις συγκεντρωμένος, να νιώθεις επαγγελματίας. Σε κάθε αγώνα σου βγαίνει να δίνεις το 100%.
Ίδια πίεση υπήρχε και στον Ολυμπιακό. Και μόνο που είσαι στα αποδυτήρια νιώθεις πίεση σε αυτούς τους συλλόγους. Από τη μία λες ότι όταν είσαι σε μία ομάδα όπου δεν υπάρχει πίεση το απολαμβάνεις περισσότερο, είσαι πιο απελευθερωμένος. Από την άλλη όμως είναι μαγικό συναίσθημα να παίζεις για τον κόσμο, με βοήθησε αυτό εμένα και τα υπόλοιπα παιδιά».
Για τη δύσκολη περίοδο χωρίς ομάδα:
«Όταν αποδεσμεύτηκα από τον Ολυμπιακό έμεινα για καιρό χωρίς ομάδα για λόγους ασυνεννοησίας. Για δέκα μήνες έκανα μόνος μου προπόνηση τρεις φορές την ημέρα. Γυμναστήριο, γήπεδο, ξανά γυμναστήριο. Είχα πεισμώσει γιατί δεν μου συμπεριφέρθηκαν καλά κάποιοι άνθρωποι. Ταλαιπωρήθηκα πολύ».
Για το Ναύπλιο 2017, τον Διαγόρα και το Αιγάλεω:
«Μέσω του Ταχτσίδη πήγα στο Ναύπλιο 2017, έκανα το αγροτικό μου να το πω με κάποιο τρόπο. Έπαιξα ανδρικό ποδόσφαιρο για μια σεζόν στην επαρχία. Μου έκανε καλό γιατί εάν δεν δεις και τη δύσκολη πλευρά δεν «στρώνεις».
Ακολούθησε η πρώτη μου θητεία στο Αιγάλεω. Πρόλαβα να παίξω μόλις ένα παιχνίδι γιατί έπαθα ρήξη μηνίσκου στο γόνατο. Μετά άλλαξε η Football League και έγινε ένας ο όμιλος στη Β’ Εθνική. Πήγα στον Διαγόρα με προοπτικές να παίξω βασικός. Έπαθα όμως μία γερή θλάση και υποτροπή του τραυματισμού και κατάφερα να παίξω τρία παιχνίδια.
Επέστρεψα στο Αιγάλεω γιατί διατηρούσα πολύ καλές σχέσεις με τους ανθρώπους εκεί. Πήρα την ευκαιρία πέρυσι και νομίζω ότι δικαίωσα τόσο τον προπονητή τερματοφυλάκων, τον Δημήτρη Διαμάντη, όσο και τον Άρη Παλτόγλου, τον πρόεδρο της ομάδας. Πραγματικά με στήριξαν αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. «Ψήλωσα» σαν ποδοσφαιριστής και νομίζω βοήθησα το Αιγάλεω να παραμείνει στην κατηγορία».
Για το επίπεδό του σαν τερματοφύλακας:
«Τα όνειρα δεν κοστολογούνται και δεν μπορεί κανείς να σου πει μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου και μου αρέσει πολύ η διαδικασία, η προπόνηση, η ενεργοποίηση και το ζέσταμα πριν τον αγώνα, η αποθεραπεία, η διατροφή και η καλή ζωή. Δεν ονειρεύομαι απλώς, κάνω τα πάντα για να πετύχω.
Κάθε χρόνο βελτιώνομαι, γιατί πραγματικά θέλω να βελτιωθώ. Ειδικά στη θέση του τερματοφύλακα, παίρνεις πάρα πολλά χρόνο με το χρόνο. Δεν συγκρίνεται η προπόνηση με τον αγώνα, έχεις άλλη ψυχολογία με αγωνιστικό ρυθμό. Όσο παίζω νιώθω καλύτερος από πέρυσι και η εμπειρία είναι στοιχείο που το προσπερνάμε αλλά είναι πολύ σημαντικό».
Για την οικογένεια και τον πατέρα του:
«Ο πατέρας μου για να λείψει από αγώνα πρέπει να μην βρίσκει πτήση ή μέσο για να έρθει στο μέρος που παίζω. Δεν έχω λόγια. Είναι ένας βασικός λόγος που συνεχίζω το ποδόσφαιρο. Μπορεί να κάνω ένα καλό ματς, θα μου πει συγχαρητήρια, θα φάμε μαζί το βραδύ όπως κάνουμε πάντα και όλα καλά.
Εάν κάνω κακό παιχνίδι θα είναι δέκα φορές δίπλα μου. Θα με αγκαλιάσει πιο σφιχτά, θα μου πει δεν πειράζει. Πάμε παρακάτω. Δεν έχω νιώσει την παραμικρή πίεση από τον πατέρα μου σε όποιο λάθος και αν έχω κάνει. Δεν με έχει κάνει ποτέ να αισθανθώ ότι δεν είμαι καλός. Εάν δεν ήταν αυτός θα είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο.
Τη χρονιά που έμεινα χωρίς ομάδα προφανώς το πάλεψα εγώ ο ίδιος και δεν τα παράτησα, εάν όμως δεν είχα τον πατέρα μου στο πλάι δεν θα τα κατάφερνα. Σε στιγμές όπως αυτές με τον Πανιώνιο που πήραμε το πρωτάθλημα είναι ο πρώτος που αγκάλιασα, γιατί είναι μέρος της επιτυχίας μου. Εάν φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο θα είναι μεγάλο κομμάτι της πορείας μου. Γενικότερα όμως όλη η οικογένεια μου, οι δικοί άνθρωποι με έχουν στηρίξει όσο δεν πάει».
Για τον Πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό:
«Η ακαδημία του Ολυμπιακού λειτουργεί στα πρότυπα ομάδων του εξωτερικού. Δεν σου λείπει τίποτα, έχεις ένα φανταστικό προπονητικό κέντρο και το καλύτερο προπονητικό επιτελείο. Κάποια στιγμή θα ερχόταν η επιτυχία. Το είχαμε δει και στην φανταστική πορεία των 96ρηδων και 97ρηδων με τον Τσιμίκα και άλλα φοβερά ταλέντα στο γκρουπ. Είναι μοναδικός ο τρόπος που δουλεύουν αυτά τα παιδιά σαν ομάδα.
Τυχαίνει να γνωρίζω τα αδέρφια Κωστούλα, τον Άγγελο Σίνα που είναι καταπληκτικά παιδιά τρομεροί χαρακτήρες. Τους μιλάς και λες ότι αποκλείεται να πήραν ευρωπαϊκό γιατί δεν έχουν έπαρση. Έχουν την απαιτούμενη ποδοσφαιρική αλητεία. Τους βγάζω το καπέλο γιατί σε τέτοια ηλικία 16 – 18 ετών όταν έχεις τέτοια αποδοχή από τον κόσμο, είναι πολύ σημαντικό να παραμένεις προσγειωμένος. Συγχαρητήρια, έζησαν το όνειρο που είχα και εγώ όταν έπαιζα στο Youth League».
Για το αν απογοητεύτηκε όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό:
«Απογοητεύθηκα από τον τρόπο που έφυγα. Θα μπορούσε να βρεθεί μία καλύτερη λύση όταν τελείωνε το συμβόλαιο μου. Μεταξύ παικτών και διοίκησης αυτά συμβαίνουν. Δεν ήταν προσωπικό το θέμα, απλά δεν βρέθηκε η λύση που ήθελα εγώ. Ήμουν ήδη δύο χρόνια με επαγγελματικό συμβόλαιο, προπονούμουν με την πρώτη ομάδα και ήθελα να παραμείνω στον Ολυμπιακό και να έφευγα ως δανεικός.
Τη μέρα που υπέγραψα τη λύση του συμβολαίου είχα την πεποίθηση ότι θα έβρισκα εύκολα ομάδα. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να μείνω χωρίς ομάδα για σχεδόν ένα χρόνο. Είχα στο βιογραφικό μου τον Ολυμπιακό και νόμιζα ότι μόνο αυτό φτάνει. Προπονήθηκα με τη Φορτούνα Σίταρντ, υπήρχε θετικό κλίμα για να υπογράψω, όμως για κάποιο λόγο δεν προχώρησε.
Το ίδιο συνέβη και με τον Πανιώνιο. Υπέγραψα τριετές συμβόλαιο με την τότε διοίκηση, όμως για κάποιο λόγο που δεν έμαθα ποτέ δεν κατατέθηκε το συμβόλαιό μου στην ΕΠΟ. Ξαφνικά λίγες ημέρες πριν λήξει η μεταγραφική περίοδος δεν είχα ομάδα. Έμεινα «παγωτό», λέω τι κάνω τώρα, που πάω; Με στενοχώρησε περισσότερο αυτό με τον Πανιώνιο γιατί ήταν τότε στην Super League και ήθελα πάρα πολύ να πάω. Τελικά ήταν γραφτό να έρθω στην ομάδα».
Για το εάν έχει απωθημένο να παίξει στον Ολυμπιακό:
«Δεν έχω κανένα απωθημένο και δεν κρατάω κακίες. Εάν έρθει εκείνη η ώρα και είναι ευνοϊκές οι συνθήκες φυσικά καλώς να έρθει. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Οι φιλοδοξίες μου είναι μεγάλες και θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται».
Για την επιλογή του εξωτερικού:
«Νομίζω θα είναι το ιδανικό για εμένα. Πάντα ήθελα να το δοκιμάσω και τότε που ήμουν κοντά στη Φορτούνα Σίταρντ στην Ολλανδία «γλυκάθηκα» όσο πρόλαβα να το ζήσω. Εδώ στην Ελλάδα βγάζουμε τα απωθημένα και τα νεύρα μας στο γήπεδο. Τα προβλήματά μας τα περνάμε στους παίκτες. Το καταλαβαίνω εν μέρει γιατί ο κόσμος βιώνει δύσκολες καταστάσεις».
Για τη συνεργασία με τους προπονητές τερματοφυλάκων:
«Ο πρώτος που με ξεχώρισε και με επέλεξε στα δοκιμαστικά για τον Ολυμπιακό ήταν ο Βασίλης Αλεξούδης. Με ξεχώρισε από πολλά παιδιά και μαζί με το Γιώργο Φουσέκη όσο δουλέψαμε παρέα με βοήθησαν πάρα πολύ. Το ίδιο και με τον Μάκη Βενιαμίν στην ακαδημία του Ολυμπιακού.
Στην πρώτη ομάδα προπονήθηκα με το επιτελείο του Πάουλο Μπέντο, αλλά κυρίως με τον Αλέκο Ράντο. Έχει κάνει εξαιρετική δουλειά με όποιο τερματοφύλακα έχει συνεργαστεί. Το ίδιο θα πω και για τον Παναγιώτη Αγριογιάννη. Θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερός γιατί συνεργάστηκα με καλούς προπονητές με διαφορετικό στυλ.
Στο Ναύπλιο είχα το Βασίλη Λάσκαρη, στο Αιγάλεω είχα τον Δημήτρη Διαμάντη που με στήριξε αγωνιστικά και στο κομμάτι του γυμναστηρίου. Ήταν από πάνω μου συνέχεια. Στον Διαγόρα είχα τον Θανάση Παρασχούδη που τώρα είναι στην ΑΕΚ, νεαρός με πολύ όρεξη και πολλές γνώσεις. Φέτος στον Πανιώνιο συνεργάζομαι με τον Παναγιώτη Λαδά, ο οποίος για μένα είναι από τους καλύτερους προπονητές τερματοφυλάκων στην Ελλάδα».
Για τη θέση του τερματοφύλακα:
«Ώρες ώρες σκέφτομαι πως επέλεξα αυτή τη θέση, αλλά και πάλι αυτή θα επέλεγα. Δεν γίνεται να μην έχεις τρέλα για να ανταπεξέλθεις. Η ομορφιά του ποδοσφαίρου είναι το γκολ και είσαι ο μόνος που όχι μόνο δεν μπορεί να βάλει, αλλά πρέπει να το εμποδίσει κιόλας. Προσπαθείς να κάνεις άσχημο το ποδόσφαιρο!
Όπως και να έχει είναι πολύ ωραία θέση και με τον καιρό δεν είσαι πια αυτός που κάθεται κάτω από τα δοκάρια. Έχει εξελιχθεί η θέση, παίζεις με τα πόδια, βοηθάς πολύ στο build – up της ομάδας. Είναι μεγάλη η ευθύνη γιατί μπορεί να κάνεις δέκα παιχνίδια καλά και το μοναδικό λάθος να στο κρατάνε για καιρό».
Για το πρότυπο του:
«Η θέση άλλαξε χάρη στον Μάνουελ Νόιερ. Εκείνος έδειξε πρώτος ότι ο τερματοφύλακας δεν προσέχει απλά το τέρμα. Για μένα είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Μου αρέσουν πολύ ο Τερ Στέγκεν και ο Έντερσον. Γενικά όσοι χρησιμοποιούν τα πόδια».
Για το γυμναστήριο του, το 99 Fit Studio:
«Έχω πτυχίο στο Personal Training και στον τομέα του Sports Science and Athletes Performance. Ήταν μία ιδέα επιχειρηματική με τον πατέρα μου, θέλαμε να εκμεταλλευθούμε τις γνωριμίες και τις γνώσεις μου στο χώρο. Δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο στο Παλαιό Φάληρο όπου έχω μεγαλώσει και είναι της μόδας τώρα το functional και οι pilates. Καλώς το ακολουθεί ο κόσμος».
Για τον ελεύθερο χρόνο και το gaming:
«Φέτος έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Να ξεκουράζομαι σωστά, να τρώω σωστά, να κοιμάμαι σωστά. Σταμάτησα εντελώς το gaming για πολλούς μήνες, έκανα την προπόνησή μου, γυρνούσα νωρίς σπίτι και αυτό γινόταν συστηματικά από τον Σεπτέμβρη μέχρι τώρα. Είχα και το χρόνο μου προφανώς. Το αποτέλεσμα ήταν το φετινό πρωτάθλημα και μία πολύ καλή σεζόν».
